Twitter Facebook Gastenboek

Charles den Tex

Cel ligt in de boekhandel. Het werd tijd voor een interview met deze auteur die met De macht van meneer Miller een Gouden Strop won en vijf sterren scoorde in de VN Thrillergids.

Nederlanders zijn naïef op het gebied van privacybescherming

Door: Ine Jacet

Inleiding:

Een jaar of 10 geleden waren mijn ouders – die op leeftijd zijn – geschokt omdat ze een verkeersboete kregen. Hun auto was ergens in Nederland geflitst op een plek waar ze nog nooit waren geweest. Het zorgde voor veel opschudding. En het bleef niet bij die ene keer…… Charles den Tex heeft in CeL een vergelijkbaar thema diepgaand uitgewerkt. In zijn boek gaat het niet over fraude met autokentekens maar over het stelen van een identiteit van een individu. Wat kun je doen als een ander jouw identiteit steelt en daarmee op de loop gaat en criminele activiteiten ontplooit? Hoe kun je dan nog bewijzen dat je onschuldig bent? En wat kun je doen om de dader te stoppen? Zie hier een hoofdthema uit CEL, een boek dat tot nadenken stemt over het huidige digitale tijdperk, een boek dat vragen oproept voor auteur Charles den Tex....

Hoe kwam je aan het thema van CEL?

Nederlanders zijn ongehoord naïef op het gebied van privacybescherming en dat soort zaken. Nederland scoort op dat gebied zo langzamerhand het slechtst van alle Europese landen.

Misschien is het alleen in Engeland erger. Daar ‘verloor’ iemand van de belastingdienst een tijdje geleden alle persoonlijke informatie van miljoenen Britten: namen met adres, bankrekeningnummer, sofi-nummer en alles wat je nodig hebt om de ergste dingen te doen die je kunt bedenken. Hier in Nederland zit het parlement te suffen terwijl politie, AIVD en andere diensten steeds meer bevoegdheden krijgen om onze e-mail in te zien, onze telefoongesprekken na te gaan en noem maar op. Telecombedrijven worden straks verplicht al ons telecom- en e-mail-verkeer achttien maanden lang te bewaren, zodat men achteraf kan nagaan met wie we hebben gesproken of gemaild en wat we dan hebben gezegd. Hoe meer informatie je bewaart, hoe meer informatie in verkeerde handen terecht kan komen. Nederlanders zeggen altijd: als je niets te verbergen hebt, hoef je nergens bang voor te zijn. Zo langzamerhand ligt het hier andersom: de overheid kan onze persoonlijke gegevens niet meer verbergen. Daar komt het thema vandaan.

Is het verhaal ook gebaseerd op concrete gegevens over het stelen van identiteit via computergegevens?  
Toen ik eenmaal informatie begon te zoeken over identiteitsfraude, stuitte ik op allerlei gevallen. De vrouw die een rekening kreeg van het ziekenhuis voor de amputatie van haar linkervoet. De man die failliet bleek. De man een hypotheek bleek te hebben op een huis in een stad waar hij nog nooit was geweest. De man die werd opgepakt voor pedofilie, omdat hij zich in een vakantiepark aan kinderen had vergrepen. Noem maar op. De lijst is eindeloos.

Het boek wekt de indruk dat je erg veel weet van computers, computersystemen en de digitale snelweg. Klopt dat?
Dat is misleidend. Ik weet niet zo veel meer dan anderen. De kunst is datgene wat ik weet zo in het verhaal te verwerken dat het klopt. Dan lijkt het voor de lezer alsof ik nog veel meer weet.

In CEL komt een groep mensen voor die gemeenschappelijk hebben dat hun identiteit is gestolen. Weet jij of een dergelijke groepering of belangenorganisatie in werkelijkheid ook bestaat?
Nee. Die heb ik verzonnen. Ik kon me er van alles bij voorstellen. Een ding is zeker: als zo’n groep er is, dan kun je die niet op internet vinden.

Karl, een personage uit Cel,  zegt: ‘Identiteit is niet meer wat het geweest is. Vroeger dachten we dat iedereen uniek was. Nu weten we dat we voor het overgrote deel allemaal hetzelfde zijn. Identiteit is een semi-unieke en kopieerbare set gegevens’.  Een mooie uitspraak. Hoe rijmt dit volgens jou met de behoefte van mensen om vooral hun uniciteit te beklemtonen?

Juist daarom, zou ik denken. Hoe meer we opgaan in een massacultuur, hoe meer het tot ons doordringt dat we helemaal niet zo uniek zijn, hoe groter onze behoefte om te bewijzen dat we uniek zijn.

In De macht van meneer Miller konden lezers voor de eerste keer kennismaken met Michael Bellicher. In CEL speelt hij wederom een hoofdrol. Blijkbaar beviel deze hoofdpersoon goed?
Michael Belicher is een man die door zijn werk midden in de moderne tijd staat. Bovendien heeft hij door zijn werk contact met grote bedrijven en met de politiek. Hij is adviseur van mensen op hoge posities en daardoor weet hij soms dingen die anderen niet weten – zoals het communicatieplan van de overheid bij calamiteiten. Dat maakt hem een goeie hoofdpersoon in dit soort avonturen.

Michael Bellicher heeft vijanden maar hij opereert altijd met een hecht en betrouwbaar team op de achtergrond. Waarom heb je hiervoor gekozen?
Dat is wat je nodig hebt. Dat is wat iedereen nodig heeft. Je gezin, je familie, je vrienden en vriendinnen, je collega’s, kennissen en andere. Als je in de problemen komt, heb je vrienden nodig die om je heen komen staan. Mensen die niet alleen aardig praten, maar die bereid zijn om dingen voor je te doen. Volgens mij is dat een waarde die iedereen herkent.

CEL is een boek met ontzettend veel vaart. Je bereikt dit o.a door korte zinnen en het weglaten van lidwoorden. Dit sluit erg goed aan bij taal op internet. Heb je dit bewust gedaan?
Volgens mij is dat mijn stijl. Die ben ik al sinds mijn eerste boek aan het ontwikkelen. In Angstval heb ik die stijl expres nog veel sterker gemaakt om er achter te komen hoe ver ik daarin kon gaan. Veel mensen vonden de stijl van Angstval te ver gaan, maar voor mij was het heel erg belangrijk. In Angstval heb ik gevonden wat ik met de taal kan doen. Het verkorten van zinnen, het spelen met woorden en taal zijn daarin versterkt aanwezig.

Naar mijn mening is CEL Nederlands en On-Nederlands tegelijkertijd. Als achtergrond fungeren Nederlandse locaties zoals Amsterdam en Monster, Nederlandse treinen, auto’s en snelwegen. De actiescènes hebben kenmerken van een Amerikaanse misdaadroman. Was dit je opzet?
Ja. Dat is zeker mijn opzet. Ik wil dat wij (de Nederlandse schrijvers en de Nederlandse lezers) tot het inzicht komen dat die Amerikaanse kenmerken helemaal niet Amerikaans zijn. Die zijn net zo goed Nederlands.

CEL is een boek vol verrassingen waardoor het erg afwisselend is. Schrijf jij je verhalen met dit doel?
Wendingen en verrassingen zijn zeker belangrijk. Niet alleen voor de lezer, ook voor mij zelf. Zolang ik het verhaal nog een onverwachte draai kan geven, dan weet ik dat het goed gaat.

Charlesd den Tex
Website van de auteur
Recensie van Cel

Tijdens het schrijven bedenk ik acties en gebeurtenissen die ik zelf niet had verwacht. De laatste twist in het boek, daar heb ik meer dan een week mee rondgelopen, omdat ik gewoon niet kon kiezen uit verschillende mogelijke eindes. Dat het dit einde is geworden, heeft te maken met het onverwachte ervan. Ik vind dat wel mooi.

Ben je al bezig met een volgend boek? Zo ja, worden Michael, zijn bijzondere familie en zijn netwerk wederom de hoofdpersonen?
Ik denk dat er nog wel een boek met Michael Bellicher in zit, maar ik weet het niet zeker. Nu ben ik nog niet begonnen. Ik heb wel ideeën en wat aantekeningen, maar niet meer dan dat. En als er een derde deel komt, dan weet ik niet of dat meteen het volgende zal zijn. Misschien dat ik eerst weer iets anders wil schrijven. Wie weet? Ik hou vooralsnog de opties open.

Cel