Kerstsabbatical
Hoera. De kerst is weer in het land.
Al sinds oktober begint de spanning op te lopen.
De rest van het jaar heb je genoeg ruimte gehad om “ze” uit de weg te gaan, maar met Kerstmis is er geen ontkomen meer aan.
Met familieleden en vrienden, waaronder altijd wel een paar mensen die je liever in stukjes in aluminium bakjes in de vitrine van de poelier zou zien liggen - met een witpapieren manchet om een ledemaat of ander uitsteeksel - moet je straks aan één eettafel gaan zitten.
En wat nog erger is, je moet met ze communiceren en doen alsof je ze aardig vindt.
Waarom? Omdat het Kerstmis is. Alleen daarom.
De logica ontgaat me, dus een schier onmogelijke opgave.
|
 |
 |
Daarom heb ik dit jaar een kerstsabbatical genomen.
Alle goedbedoelde uitnodigingen heb ik afgeslagen met het argument: vorig jaar heb ik me aan jullie aangepast, dus lijkt het me eerlijk dat jullie je dit jaar aan mij aanpassen.
Ik heb de foto hiernaast uitgeprint, ter grootte van een kerstbal, op een stukje karton geplakt, er een rood lintje aan geknoopt en opgestuurd met de boodschap: hang deze maar in de kerstboom, dan ben ik er toch nog een beetje bij.Tot nu toe heeft niemand een goed tegenargument kunnen verzinnen. Mooi! Houen zo!
De tv blijft ook uit. Die doet gedurende die dagen ook niets anders dan je inpeperen dat het Kerstmis is, welke zender je ook kiest.
Alleen dvd’s zijn toegestaan. Ik denk dat ik het hele oeuvre van Quentin Tarantino nog eens ga bekijken, met een bord andijviestamppot met gehaktballen, of patat met frikandellen... speciaal uiteraard, met uitjes, mayo en ketchup, want het is tenslotte Kerstmis.
Maar volgend jaar doe ik weer gewoon mee, hoor. Ik trek zelfs een keurig Frans Molenaar-pak aan, met een roodzijden Dick Scheringa-das, tover een glimlach op mijn gezicht, zeg dat ik het eten heerlijk vind - hoewel ik wild verafschuw - en gedraag me voorbeeldig. Goed, vooral om anderen een plezier te doen, maar ook dat is soms leuk. Als het maar niet te vaak hoeft. |
 |
2009 was voor mij een mooi leesjaar. Niet in hoeveelheden boeken, maar wel in kwaliteit. Mijn lijstje van favorieten staat al op het forum, dus dat hoef ik niet hier nog eens te herhalen, maar een paar boeken en/of auteurs zou ik er even willen uitlichten.
Wat een aangename eerste kennismaking was het met Kate Atkinson en Dimitri Verhulst, en wat een kanjers van auteurs zijn beiden, ieder op hun eigen manier. Ik heb inmiddels van beiden al heel wat werk aangeschaft, én gelezen.
En wat heeft Paolo Giordano het zichzelf moeilijk gemaakt door zo’n fantastisch debuut te schrijven. Is dat ooit nog te overtreffen, of zelfs te evenaren? Maar ook al zou het bij dat ene boek blijven, De eenzaamheid van de priemgetallen is een prachtig boek en zal dat ook altijd blijven. |
 |
 |
Ook Erlend Loe was voor mij een frisse wind in literatuurland, en hoewel ik niet al zijn boeken even sterk vind, mag Doppler op mijn jaarlijkse juwelenplankje niet ontbreken.
En een laatste opmerkelijke wending: twee van mijn all-time heroes Andrea Camilleri en Ken Bruen, hebben moeten plaatsmaken voor Felix Thijssen, altijd al een favoriet en absoluut onweerstaanbaar in Esperanza, en Jacob Vis, die met De scheepsbouwer een werkelijk ijzersterk boek heeft geschreven. Hulde voor beiden.
Neem mijn stekelige inleiding vooral niet te serieus, hooggeachte forumvrienden, dan wens ik jullie allemaal heel prettige feestdagen - of sterkte, afhankelijk van hoe je ertegenover staat; of allebei - en hoop dat 2010 net zo’n mooi leesjaar zal worden als 2009.
Take care, wees voorzichtig met wild en vuurwerk. |