vrouw
start | boeken | auteur | links

Håkan Nesser is geboren in 1950 en woont in Uppsala. Hij is vader van twee kinderen en het grootste deel van zijn leven was hij leraar. Hij doceerde meerdere vakken: Zweeds, Engels en geschiedenis.
In 1993 verscheen zijn eerste misdaadroman met Van Veeteren in de hoofrol getiteld ‘Het grofmazige net’. Hij ontving meteen de Zweedse debutantenprijs. Håkan Nesser wordt in eigen land geëerd en romans rondom Van Veeteren zijn meermaals bekroond. De Aftenpost schreef :‘Nesser heeft met van Veeteren een hoofdpersoon geschapen die het in zich heeft om een klassieker te worden. In totaal zijn er 10 'Van Veeterens' verschenen. In 2008 worden de laatste 3 verhalen in het Nederlands vertaald.

Van Veeteren is een vijftiger als de serie begint. Hij woont alleen in een huurwoning, is nog niet zo lang gescheiden en hij en zijn ex hebben een zoon en een dochter. Deze zoon neemt het niet zo nauw met de wetten van het land, hij is meermaals in overtreding geweest in verband met drugsgebruik. Dat is voor van Veeteren moeilijk te verkroppen. Hij is een rustig mens en tobt veel, vooral over zijn werk. Zijn collega’s beschouwen hem als een eigenzinnig en moeilijk man die graag zijn gelijk haalt. Hij opereert bij voorkeur in zijn eentje. Dat wordt hem niet altijd in dank afgenomen. Als hij ‘bezet’ is, begint hij steevast weer te roken. Hij schaakt graag, houdt van stevige gesprekken, lekker eten en een goed glas wijn.

De verhalen spelen zich af in Maardam, een fictieve stad. Is het een Nederlandse stad? Een Deense? Een Poolse? Dat laat Nesser in het midden. Vanaf het begin wilde de auteur zijn verhalen situeren in een fictief land. De lezer kan hierbij zijn eigen beelden maken, dat is de winst.

Nesser vindt zichzelf perfectionistisch, de details moeten kloppen. De boeken zijn niet bloederig en dat vindt hij niet nodig. Het gaat de auteur meer om de psychologie van de misdaad, de motieven en achtergronden. ‘Mensen hebben de neiging de motieven achter hun daden te verklaren. ‘Ik moest dit wel doen, omdat…… .Maar vaak zijn het primitieve instincten. De behoefte aan wraak bijvoorbeeld. Ik geloof dat er een aantal situaties zijn, waarin mensen denken dat ze een moreel recht hebben om te doden. Als iemand mijn dochter zou verkrachten, dan zou ik waarschijnlijk het gevoel hebben dat ik de dader wil vermoorden. Dat mag natuurlijk niet - wettelijk gezien - maar volgens je eigen moraal klopt het wel. En de meeste mensen in je omgeving zullen hiervoor begrip opbrengen.'

Håkan Nesser schrijft graag, daarom is hij er ooit mee begonnen. Hij heeft altijd veel gelezen. Op een dag bedacht hij dat het voordeel van schrijven boven lezen is dat je heer en meester bent over de afloop. Als leraar schreef hij zodra hij tijd vond. Nu geeft hij geen les meer. Met zijn studenten kon hij goed opschieten, hij heeft het werk nooit saai gevonden.

Evenals Van Veeteren schaakt hij. Niet bijzonder goed overigens. Nesser houdt van rode wijn en af en toe een biertje. Verder lijkt de auteur niet Van Veeteren. De commissaris is voor de schrijver een soort vaderfiguur. Hij bewondert hem dus moet hij voorzichtig zijn met wat hij schrijft. Nesser heeft respect voor deze man. Van Veeteren heeft meer levenservaring, is intelligent. Dat de commissaris somber is ingesteld wekt weinig verwondering na een dertigjarig dienstverband bij de politie.

Aan het begin van de serie is de commissaris 55, in het laatste boek 65. Er zijn 10 Van Veeteren boeken verschenen.'Liever 10 aardige of goede boeken dan nog vijf slechte erbij.
De ideeën komen vanzelf.'
Håkan Nesser schrijft het liefst ´s morgens. Dan is de geest helder. In de trein kan hij ook lekker werken en inspiratie opdoen door het voorbijglijdende landschap. De auteur schrijft eerst alles met de hand. 'Schrijven is werken, hard werken. Het is een mengeling van hart en verstand.'
'Het succes van de Scandinavische misdaadliteratuur zit hem voor een deel in het feit dat de verhalen realistisch zijn. Dat slaat aan.'
In Duitsland zijn zijn boeken erg populair en ook in Amerika zijn de twee eerste delen van de serie rondom Van Veeteren verschenen.

Aan een nieuwe serie van 4 delen rondom Gunnar Barbarotti wordt hard gewerkt.

'Weggaan is belangrijker dan aankomen. Dat heeft te maken met verlangen. Bij reizen is dat ook zo. Je wilt bijvoorbeeld weg van het station en het eerste uur daarna is het vaak nog geweldig. Maar ooit kom je ergens aan en dan blijkt het daar heel saai te zijn. Dat betekent dan vertrekken. In die zin is vertrekken belangrijker dan arriveren. De aankomst kan heel erg teleurstellend zijn. Je hebt verwachtingen, hoop, nodig, niet zozeer de vervulling van je dromen. '
Hakan Nesser bij 'Schwedenkrimi'