start | boeken | auteur | links | Naar index

Tawni O'Dell, Amerikaans schrijfster, groeide op in het westen van Pennsylvania. Op 8 jarige leeftijd begon ze te schrijven, geïnspireerd door het werk van Roald Dahl en andere auteurs die ze tijdens haar jeugd las.
Na een journalistieke opleiding aan de 'Northwestern University' in Chicago werkte ze een aantal jaren voor verschillende kranten. Daarna besloot ze fulltime schrijfster te worden. Na 10 jaar had ik vijf romans op papier staan. Daarna schreef ik Back Roads' Dit debuut verscheen in 2000 en werd in eigen land en daarbuiten geprezen. Ze stond zelfs 9 weken in de bestsellerslijst van de 'New York Times' mede dankzij Ophrah Winfrey die haar boek onder de aandacht bracht van een miljoenenpubliek. ‘Ongeveer twee maanden nadat 'Back Roads' was verschenen belde Oprah Winfrey. Ze vertelde dat ze mijn boek graag wilde introduceren bij de ‘Ophrah Book Club’. Nadat dit was gebeurd steeg het boek in alle Amerikaanse lijsten en werd het een bestseller. Ik trad op in de show van Ophrah, een ervaring die ik nooit zal vergeten.’
'Back Roads' werd in vele talen vertaald. Haar tweede boek getiteld 'Coal Run', werd gepubliceerd in 2004 en de ontvangst was wederom lovend. In maart 2007 verschijnt haar derde boek getiteld ‘’Sister Mine’ .

Tawni O’Dell heeft 13 jaar in Chicago en Florida gewoond en in 2003 besloot ze, samen met haar kinderen, terug te keren naar haar geboortegrond in Pennsylvania.
De schrijfster is sterk beïnvloed door William Faulkner en James Joyce. Ze houdt van schrijvers uit het Zuiden van Amerika zoals: Truman Capote en William Styron.
Met name de beschrijving van de sfeer van het zuiden van Amerika waardeert ze in de werken van deze schrijvers. En elk jaar probeert ze J.D. Salinger en Nathaniel West te herlezen.
Ook haar grootvader en zijn verhalen hebben een grote invloed gehad op haar werk. 'Hij vertelde vaak over Pennsylvania, de mijnen en de mijnwerkers, verhalen die tot mijn verbeelding spraken. Als kind wist ik al dat ik ooit een boek over deze mijnen wilde schrijven. De titel had ik al gekozen: ‘Coal Run’. Ik vond het gewoon een mooie titel .'
Ze herinnert zich dat ze als tiener toevallig door een mijnwerkerdorp kwam. Dit dorp was volledig uitgebrand na een explosie. 'Alles was grijs, alles was verwoest. Mensen waren omgekomen of vertrokken en hadden allerlei voorwerpen achtergelaten in een desolaat gebied. Er lagen fietsen, potten en pannen en huizen waren verlaten. De mijn die ooit in het levensonderhoud van vele gezinnen had voorzien was vijand geworden.'
In ‘Coal Run’ schrijft ze ook over de impact van een dergelijke explosie op een kleine gemeenschap. De eerste versie van dit boek schreef Tawni O'Dell toen ze eind twintig was. Het manuscript werd door 32 uitgevers geweigerd. Dat was niet bepaald bemoedigend en ze besloot met een ander boek aan de slag te gaan :' Back Roads’. Na de lovende ontvangst van dit boek besloot ze 'Coal Run' te herschrijven. Meerdere versies kwamen langs voordat ze tevreden was.
Sommige ervaringen heeft ze gemeenschappelijk met Ivan, de hoofdpersoon uit 'Coal Run'. Ook zij voelde op een zeker moment het verlangen terug te keren naar haar geboortegrond waar ze ooit wegvluchtte. Ook zij moest in het reine komen met fouten uit haar jeugd. Ook zij moest zichzelf hervinden na het onverwachte en grote succes van haar eerste boek. Het duurde relatief lang voordat de opvolger verscheen, ondertussen had ze het gevoel dat ze lezers in de steek liet.
In 'Coal Run' probeert ze duidelijk te maken hoe je een stadje kunt haten waarvan je tegelijkertijd houdt, hoe je iemand kunt bewonderen waar je tegelijkertijd medelijden mee hebt, hoe je in een leven en in situaties verzeild kunt raken waarvoor je eigenlijk niet echt hebt gekozen. En dat je soms van huis weg moet gaan om te beseffen dat het je thuis was.

Tawni O'Dell herinnert zich het moment dat ze een keuze maakte die achteraf belangrijk was voor haar schrijverschap. 'Nadat ik jarenlang verhalen had geschreven waarvan ik dacht dat de lezer ze zou willen lezen heb ik besloten alleen nog maar te schrijven over wat ikzelf belangrijk vind. Het gevolg was dat ik schreef over de streek waar ik opgegroeide. Tot die tijd was dit niet aan de orde omdat ik dacht dat niemand zat te wachten op verhalen over mijnwerkersdorpen in Pennsylvania en de strijd van de plaatselijke bevolking om te overleven. Een erg goed advies voor schrijvers luidt als volgt: schrijf over datgene waar je verstand van hebt. Voor mij was dit een gouden advies. Vanaf het moment dat dit mijn uitgangpunt werd schreef ik betere boeken. Er ontstond meer bezieling - ik was meer tevreden - en de belangstelling van uitgevers nam opeen toe. '

Toen haar kinderen jong waren schreef Tawni O’Dell op elk beschikbaar moment, zelfs ’s nachts. Naarmate ze ouder werden en naar school gingen raakte ze in het ritme van hun schooluren. Zodra ze naar school zijn begint ze met schrijven.
Het meest geniet ik van het teruglezen van een stuk tekst waarover ik tevreden ben.'
Tawni O'Dell's eerste boek verscheen in 2000. In 2007 verschijnt haar derde boek. Blijkbaar neemt ze de tijd voor haar verhalen. Kwaliteit kost tijd!

‘Een schrijver moet nooit zijn droom opgeven. Talent is nodig maar daarmee ben je er niet. Het gaat ook om discipline en volhouden. Als je niet het geloof in jezelf hebt om het te blijven proberen nadat anderen hebben gezegd 'stop er toch mee' dan zul je het niet gaan maken. ‘

‘Het op papier zetten van verhalen en personages voelt voor mij als heel vanzelfsprekend. Ik heb dat altijd gedaan zelfs als ik maar weinig hoop had dat het gepubliceerd zou worden. Het is mijn eigen behoefte.'