Het is laat in de nacht en je haast je naar huis. En plots overkomt het je. Iemand grijpt je bij je arm vast. Je probeert je los te rukken. Maar er is geen ontkomen aan. Hij hijgt. En hij stinkt. En hij houdt iets in zijn hand geklemd. Je hart slaat op hol. En dan? De politie is overtuigd van je schuld. Terwijl je uitschreeuwt dat je er niets mee te maken hebt. Of toch? Je ként de dader, maar je kunt niets bewijzen. Integendeel. Alles wat je zegt wordt tegen jou gebruikt. Wat dan? Terugkomen op je verklaring? Is dat dan niet het overtuigende bewijs van je schuld? Of toch niet? Je kunt niemand meer vertrouwen. Of kan toch beter niemand jóú nog vertrouwen? Dat is net de vraag in Passie.

Het handelsmerk van Patrick de Bruyn  -  scherpe beschrijvingen van angsten uit het dagelijkse leven -  blijft ook in Passie fier overeind.