Roy Jacobsen - Marions sluier (2009) ****

In een glascontainer in Oslo wordt het lichaam van een jong Pakistaans meisje gevonden. Ze draagt een hijab en haar linkerhand is afgehakt. Ze is met een bout om het leven gebracht. Is er sprake van eerwraak? Een geheim commandoteam dat gespecialiseerd is in etnisch gerelateerde criminaliteit (de contactgroep voor interculturele conflictoplossing) houdt zich met de zaak bezig. Marion, alleenstaande moeder van een tienerzoon, is één van hen. Als er een hand wordt gevonden die niet van het Pakistaanse meisje is, maar die wel haar ring om de vinger heeft, wordt er gezocht naar een volgend slachtoffer. Er wordt gedacht aan een seriemoordenaar. Marion schakelt hulp van een oude vriend in en komt via hem op een mensensmokkelspoor. Er valt weer een dode. Ook zij is van allochtone afkomst. Ze heeft beide handen nog. Het volgende slachtoffer is een Noorse man die samenwoont met een moslima en probeerde haar kinderen naar Noorwegen te krijgen. Hij mist wel een hand. Marion begint te twijfelen aan of er sprake is van één dader. Ook vermoedt ze dat er gegevens zijn gelekt, zeker als ze zelf bijna wordt vermoord. Op een gegeven moment kan ze niet meer objectief en onbekommerd met het onderzoek bezig zijn, omdat vooroordelen de overhand krijgen en ze af en toe alleen komt te staan.

Dit boek geeft een goed beeld van het moeizame speurwerk waar de recherche vaak mee te maken heeft. Als boeiende verteltechniek is deels gekozen voor het achteraf vertellen aan een onderzoekscommissie wat er is gebeurd. Hierdoor word je als lezer nog meer tot nadenken gezet en blijf je -net als de commissie-  met een aantal vragen zitten, met name over de problemen die de multiculturele samenleving soms oplevert.
Het verhaal is flitsend geschreven, zit goed in elkaar en is niet zo zwaarmoedig als de meeste andere Noorse misdaadromans.
Op de achterflap staat dat het een misdaadverhaal is voor mensen die niet van misdaaromans houden. Hier zit wel iets in. Het is namelijk veel meer dan een pure misdaadroman. Je zou het net zo goed een psychologische, bildungs- of maatschappijkritische roman kunnen noemen. Daarom is het dus ook voor mensen die niet van misdaaromans houden een absolute aanrader.

Roy Jacobsen is één van de meest gelezen en bekroonde schrijvers van Noorwegen. Hij heeft veel prijzen gewonnen met zijn romans die qua stijl en thematiek telkens weer anders zijn.