Het stille meisje - Tess Gerritsen (2011) ****
Zeer spannend


In Bostons Chinatown wordt de hand van een vrouw gevonden. Op het dak van een gebouw ligt haar lijk met een bijna afgehakt hoofd. Er worden twee zilvergrijze haren op haar lichaam aangetroffen. Tijdens het onderzoek ontdekken rechercheur Jane Rizzoli en patholoog-anatoom Maura Isles dat er nog meer brute moorden zijn gepleegd. Negentien jaar eerder vonden tijdens een schietincident in een restaurant in Chinatown vijf mensen de dood. Slechts een persoon overleefde die slachtpartij: een mysterieuze vrouw en een meester in de Chinese vechtkunst die een groot geheim met zich meedraagt. Nu is ze het doelwit van een onzichtbare vijand die meedogenloos toeslaat.

Vanaf de eerste bladzijde weet Gerritsen de lezer mee te nemen in een vlot geschreven en spannend verhaal. Ze begint sterk: 7 jaar geleden observeert  een ik-persoon een meisje en redt haar van een stel gewetenloze mannen. Daarna verspringt ze in de tijd naar het nu en gaat het verhaal verder waar haar vorige boek ‘Sneeuwval’ geëindigd is. Gedoseerd wisselt ze van perspectief tussen Maura en Jane en de geïntroduceerde ik-persoon, waardoor je als lezer met vragen blijft zitten waar je het antwoord op wilt weten. En, zoals je bij een thriller graag wilt doen, door wilt blijven lezen.

Want als lezer weet je dat de verschillende onderdelen van het verhaal ergens in elkaar moeten gaan passen. Wat hebben de moorden in een restaurant in Chinatown van negentien jaar geleden te maken met de huidige moorden? En wat hebben de verdwenen meisjes te maken met de schietpartij en de nabestaanden daarvan? Waarom is wushu (chinese vechtkunst) en een eeuwenoude Chinese mythe over de apenkoning (Soen Woekoeng) een van de draden in het verhaal?
Op gedetailleerde wijze weet Gerritsen een beeld te scheppen wat er gebeurd is en wat er nog steeds gebeurt. En dan komen de ik-persoon en Jane samen in een situatie die anders zit dan je vooraf kunt bedenken.
Een zeer spannende thriller, dat leest als een trein, ook voor mensen die de eerdere boeken van Gerritsen niet gelezen hebben.

Oktober 2011