Thomas Bodström - De voortvluchtige (2010) ***
Recht en gerechtigheid

De moord op Vlado in de gevangenis van Österåker heeft verregaande gevolgen voor zeven betrokkenen: De minister van Justitie Gerd Lundin - neef van het slachtoffer – , gedetineerde Miro, directeur-generaal Stig Erlandsson, advocaten van de vermoorde en de vermeende daders – Douglas en Mattias. Daarnaast zijn er gevolgen voor de rechercheurs Susanne en Christian.

Schrijver Thomas Bodström kent het justitiële en politieke systeem van binnenuit als gewezen minister van Justitie en nu advocaat en kamerlid. Treffend is daardoor zijn visie op de figuur Gerd Lundin. Hij is falend minister van Justitie in De voortvluchtige. De brute moord is nog maar het begin van de kritiek die Gerd te verduren krijgt. Hij wordt gesteund door de altijd dwarse persvoorlichter Petra. Zij worstelt met haar beleid en persoon. Maar ook de advocatuur wordt tegen het licht gehouden. Is zij in dienst van het recht of wordt ze geleid met behulp van criminele handreikingen? Bodströms kritiek op het systeem is duidelijk, maar weet hij dat zijn personages mee te geven?

De voortvluchtige wisselt voortdurend van perspectief. Zaken sluimeren los van elkaar, maar verbinden alle betrokkenen. Bodström weet de spanning op te bouwen en blijft meester van het boek. Een enkele keer gesteund door cliff-hangers, maar het zijn voornamelijk onderliggende problemen en gespannen relaties die de spanning opdrijven. Welhaast een goeddoordachte soap – maar in een sterk en geëngageerd maatschappelijk portret. Doorspekt met een aldoor sluimerende spanning in het achterhoofd; dit zou zomaar bewaarheid kunnen worden.

Helaas komen de personages veel minder uit de verf. Een karikaturaal politiek bestuur dat zich alle clichés eigen maakt.  Maar deze clichématige schetsen zetten door in personages van de wet. Good en bad cop duiken op als voormalig aanklager Susanne en Christian. Waar Susanne hand-in-hand gaat met het recht, daar denkt Christian buiten de professionele grenzen om daders te kunnen straffen. Conflicten.. conflicten.
Nog meer clichés en conflicten bij de advocaten Douglas en Mattias, ook getypeerd als good en bad. Douglas als partner van de criminelen en Matthias als de held van het verhaal. In zijn persoon komen recht, gerechtigheid en eerlijkheid  samen. Dit doet onnatuurlijk en geforceerd aan. Een heldenrol wekte niet eerder zoveel irritaties.