Helene Tursten, De getatoeëerde torso (2010) ***
Achtervolgd door moorden

Rechercheur Irene Huss is onderscheidend van haar Scandinavische politiegenoten. Ze is niet alleen, ze drinkt niet te veel en ze heeft geen voorliefde voor opera. Bovenal gaat ze niet gebukt onder neerslachtigheid en een aangeboren dosis cynisme. Maar toch: een rechercheur in de beste Zweedse misdaadtraditie – maatschappijkritisch en sociaal bewogen.

Een aangespoelde torso aan de kust van Göteborg. Ernstig verminkt, maar met een opvallende tatoeage – identificatie zou redelijk eenvoudig moeten zijn. Maar rechercheur Irene Huss en haar team moeten vechten voor ieder brokje informatie. Uiteindelijk brengt de tatoeage haar naar Kopenhagen. En dan kan het moorden pas echt beginnen. Het lijkt Huss te achtervolgen, een willekeur aan slachtoffers; enige overeenkomst: Huss.
Irene Huss heeft echter nóg een agenda: haar vroegere buurmeisje is verdwenen. Nu toch in Kopenhagen kan ze net zo goed wat rondvragen. Tot beide zaken door elkaar gaan lopen en Huss zich niet meer in de bochten kan wringen om deze apart te houden; haar zoektocht, haar loslippigheid brengen haar problemen..

Irene Huss is een moderne vrouw die probeert haar leven te verdelen tussen de criminelen en haar gezin, maar ze weet dat dit niet altijd gaat. Liters koffie helpen haar deze rimpelingen te weerstaan. De strijd tegen de stereotiepen lijkt echter af en toe door te schieten. Een voorbeeld is haar collega Jonny Blom, een onvergelijkbare macho. Hij komt ten tonele om Huss’ moderne politieleven beter uit te laten komen tegenover de ouderwetse mannenwereld met zijn benepen ideeën.

Al bij al mooi politiewerk, gebaseerd op gezond verstand. Onderscheidende personages als de enorme voormalig sumoworstelaar Tom Tanaka die haar steun wordt in Kopenhagen, maken het lezen een levendige ervarig.  Niet diepzinnig of hoogdravend, maar het leest lekker weg – gewoon een goed boek.