Peter Cameron - Andorra (roman) (2011) **** (vertaling: Marion Op den Camp)

“Jaren geleden las ik een boek dat in Andorra speelde en daaruit kreeg ik een indruk van het land die me bijbleef, dus toen ik door omstandigheden gedwongen elders een nieuw leven moest beginnen, wist ik onmiddellijk waar ik heen wilde.”

Al in 1997 schreef Peter Cameron de roman Andorra. Een klein verhaal, en niet alleen omdat het maar 254 bladzijden telt. Het is gesitueerd in de stad La Plata in het kleine staatje Andorra met slechts een handvol bewoners. Zo ontmoet de vertellende Alex Fox al op zijn eerste dag (als hij het dagboek – dat de lezer nu leest – heeft gekocht), de vriendelijke mevrouw Ricky Dent. Daarnaast is er ook haar wederhelft en haar enorme hond. En zij is tekenend voor de hele Andorriaanse bevolking: vriendelijk tot-in-den-treuren en bovenal ongeremd nieuwsgierig naar deze nieuwkomer. Net als de lezer eigenlijk want waarom moest Alex Fox huis en haard achterlaten en een nieuw leven beginnen in den vreemde?

Als nieuwkomer in de kleine gemeenschap van La Plata is hij de eerste verdachte als het lichaam van een man aanspoelt. Later volgt nog een lichaam.
Andorra is overigens in Camerons gelijknamige boek niet het bergachtige staatje dat ingeklemd ligt tussen Frankrijk en Spanje, maar een ongelokaliseerd imaginair schiereiland. Hiermee wordt een parallel gelegd met het boek dat Alex Fox eens las getiteld Crewe Traine. Rose Macauley beschreef een Andorra dat ook niet op het staatje leek, ze was er nooit geweest.

Andorra is echter geen thriller, maar een echte roman met een subtiel opgebouwde en onbewust meeslepende spanning. Dit is mede te danken aan de onverwachte snelheid en de relatief weinige personages, terwijl het boek ook bij tijd en wijle tegen het surrealistische aanschuurt. Zo doen de politieverhoren bijvoorbeeld denken aan een recent werk van de Franse Claudel getiteld Het Onderzoek.

Al bij al is Andorra een evenwichtige roman, die - als de lezer eenmaal Camerons en Fox’ gedachten volgt - een subtiel vragenspoor opzet. Tel hierbij op enkele goed uitgewerkte personages van velerlei pluimage rondom een sterke hoofdfiguur, en de lezer leest met een zeker genoegen door tot aan het open eind. Dan resten er eigenlijk nog altijd heel wat vragen rondom Alex Fox.