Lupko Ellen - Herenboer (2011) ****

Na eerdere avonturen in Moddergraf en Wraaktocht heeft de ex-militair Ludde Menkema zich teruggetrokken in de familieboerderij Borg Menkema. Op beide boeken wordt trouwens op de colofonpagina kort teruggeblikt. In Herenboer schrijven we een toekomstig Nederland, extreem-rechts is aan de macht, de grenzen zijn dicht, economisch gaat het slecht en Nederland verloedert.

Als Menkema’s Afghaanse vrouw Farima in New York een lezing houdt over de positie van vrouwen in haar geboorteland en het familiekapitaal inzet voor de scholing van meisjes aldaar wordt de jacht geopend. Als gevolg hiervan volgt de lezer de - niet geheel vrijwillige - tocht naar Amsterdam van Farima’s verloren gewaande zoon. Intussentijd maakt Ludde Menkema in haar opdracht foto’s van de transporten van moslimjongeren naar de Marcus Uris. Dit voormalige cruiseschip ligt uit de kust bij Eemshaven op de grens met Duitsland en doet dienst als heropvoedingskamp voor de door rechts niet gewenste individuen. Een reportage voor The New York Times schrikt ook een handjevol handhavers van de nieuwe ‘wet’ op. De lezer mag ook over hun schouder naar Ludde Menkema kijken en zijn tegenwerkende activiteiten volgen.

Met Ludde Menkema heeft Ellen een krachtig persoon neergezet die de lezer graag zal volgen. Net als Lupko Ellen staan zijn hoofdpersoon Ludde Menkema en het verhaal stevig in de Groningse klei. Maar Herenboer internationaliseert snel en schuwt de politiek niet. De vele plotlijnen lijken op het oog een beetje veel van het goede, maar Lupko Ellen schrijft vlot en met een onderhuidse spanning. De lezer kan erop vertrouwen dat na een mooie leeservaring alle eindjes bij elkaar komen.

Ellen zou wel eens het nieuwe grote talent bij de Gouden Strop kunnen worden. En dat zou zeker verdiend zijn, want deze uitmuntende thriller met psychologie, actie en politieke twist blijft op hoog niveau!