John Grisham - De wettelozen (2010) ***
Overleven in een wereld die niet perfect is

Geïnspireerd door de grote (korte)verhalenvertellers geeft John Grisham in zijn nieuwste werk zijn visie op overleven in een wereld die niet perfect is. In zeven korte verhalen keer je terug naar Ford County. Dit fictieve stadje in de staat Mississippi was al eerder het decor voor zijn debuut “De jury” en het latere “Het dossier”.

Met snelle schetsen probeert Grisham personages op papier te zetten; maar ze blijven plat.
De verhalen draaien op de plot; naar eigen zeggen zijn houvast. Deze zijn dan ook erg duidelijk en goed uitgewerkt; wat het willen doorlezen sterk aanmoedigt. Met een als kinderlijke eenvoud en plezier komt Grisham met de lotgevallen van zijn personages op de proppen. Hierdoor kom je toch in hun wereld. De werelden van een criminele familie op weg naar de terechtstelling van hun broertje en zoon, van een advocaat die overal genoeg van heeft en een nieuw leven begint.

Schrijnend is het verhaal van de man die de advocaat van de tegenpartij ter verantwoording roept; zijn zoontje is gehandicapt geraakt door toedoen van een arts; de arts die hij verdedigde. Nu blijken cijfers en statuten er niet meer toe te doen.

Maar het beste heeft Grisham als laatste in twee weken geschreven - meeslepend is “Rare jongen”. Een zoon keert terug naar huis om te sterven, in 1984 is ‘de homoziekte’ Aids onbekend en kijkt het dorp hem met de nek aan. Zijn familie laat hem verzorgen door een zwarte vrouw; in ruil mag ze het huisje haar eigendom noemen. Langzaam groeit tussen de jongen en de oude vrouw een band – en vormen ze een front tegen de roddel en achterklap.

John Grisham is geen Roald Dahl – maar zijn verhalen zijn onderhoudend en hebben altijd de juridische ondergrond die we van hem gewend zijn. En al zijn personen hebben twee dingen gemeen: één – ze komen boven de wet; en twee – ze zijn zo plat als de aarde in de Middeleeuwen.