Danielle Trussoni - Het uur van de engelen (2010) ****
Engelen bestaan

In die dagen waren er reuzen op aarde, en ook daarna, als Gods zonen tot de dochteren der mensen ingegaan waren, en zich kinderen gewonnen hadden; deze zijn de geweldigen, die van ouds geweest zijn, mannen van name.” Genesis 6:4, Statenbijbel, Jongbloed-editie

Danielle Trussoni creëert binnen de Bijbel een geheel nieuwe wereld. Engelen - de volmaakte, prachtige wezens hebben met mensenvrouwen nakomelingen gekregen - de Nephilim. Mannen (en vrouwen) die met hun welhaast onsterfelijkheid een stempel op de tijd hebben gedrukt. Geruchten gaan dat ze doorgedrongen zijn tot de macht van de wereld. Maar ze zijn tanende; verdere vermenging met mensenbloed heeft ze zwakker gemaakt.

Evangeline kwam als twaalfjarig meisje in het St. Rosa-klooster in New York terecht. Nu, elf jaar later, blijkt haar veilige leven niet wat het is. Haar devote leven wordt opgeschrikt als de jonge onderzoeker Verlaine interesse toont in de brievenwisseling tussen de moeder-overste en een geldschieter na de verwoestende brand in ’43. Het begin van de geschiedenis over het St. Rosa en haar Zusters van de Eeuwigdurende Aanbidding.  Een geschiedenis die Trussoni uitgebreid uit de doeken doet; ellenlange beschrijvingen en luttele details van personen, familiegeschiedenissen, plaatsen en gebeurtenissen.

De Eerste sfeer – duidend op de orde van Engelen – moet doorgeworsteld worden, maar de lezer die deze eerste 140 pagina’s gehad heeft dompelt zich onder in een ontmoeting tussen twee werelden; een strijd tussen twee werelden. Een wereld waarin Bijbelse wezens ronddolen klinkt onwaarlijk, maar de wisselwerking is fascinerend en doet nergens ongeloofwaardig aan.
De Tweede sfeer, de herinnering van Zuster Celestine, gaat in stijl, sfeer en setting terug naar de Tweede Wereldoorlog. Een keerpunt voor de angelogen dat diepe sporen nalaat in hun leven en dat van hun nakomelingen. En een keerpunt in  Het uur van de engelen want beschrijvingen en uitleg maken meer en meer plek voor actie. Actie in het verleden en een spannende tocht; vluchtend en zoekend vindt Evangeline haar weg naar een verrassende climax.

Trussoni schrijft levendig maar met name stilistisch – niet alleen ellenlange beschrijvingen en luttele details – ook het gepolijst proza trekt barrières op.
Zijn goudomrande bril besloeg door de kou, terwijl hij de armen van de ijzige wintermiddag ingedreven werd, half blind zijn weg zoekend door de kolkende kilte van de stad.

Maar de volhardende lezer ziet niet alleen een fascinerend verhaal ontstaan maar ziet deze ook eindigen in een climax waartoe elke zin, elk woord geleid heeft.