Boris Akoenin - De rode haan (2011)*** (vertaling Arie van der Ent)
Stiekeme flirt met zwierige pen

Boris Akoenin neemt zuster Pelagia in haar derde – en afsluitende boek - mee naar een provinciestadje langs de Wolga, de duistere wouden van de Oeral, de droge zandvlakten van Palestina en de steden Jeruzalem, Sodom en St. Petersburg. En als dat niet genoeg is, wordt zij achtervolgd door, of achtervolgt zij, een valse messias, een beroepsmoordenaar, rechercheur Doninin die een oogje op de rode zuster heeft, procureur Berditsjevski en haar meerdere de bisschop Mitrofani.

Tegen de achtergrond van de late 19de eeuw, ten tijde van de laatste tsaar, wordt Rusland gespleten door het geloof. Zuster Pelagia ontdekt de wreed vermoorde profeet van de ‘vondelingen’ – niet-Joden die zich tot het Joodse geloof willen bekeren . Zijn ogen zijn door de kracht uit hun kassen gesprongen. Zij belandt te midden van elkaar bestrijdende sektaristen; de ‘vondelingen’, de oorspronkelijke Orthodoxe Christenen, de ware Joden, de Palestijnen en de Zionisten, en ten slotte de tsaristen. Terwijl de lezer langzaam de grip gaat verliezen op de ingewikkelde intriges en zuster Pelagia aan haar eigen geloof gaat twijfelen (nergens wordt duidelijk waarom deze jonge, wereldse vrouw een provincieklooster is ingegaan), heeft Akoenin de tijd van zijn leven. Zo wordt de wederopbouw van Sodom gefinancierd door de Amerikaanse miljonair en filantroop George Sairus en laat de heer van een Middeleeuws Russisch kasteel in een groteske scène maar wat graag zijn rariteitenkabinet zien. En met zwierige pen schetst hij de contouren van het Russische rijk, en flirt stiekem met het bovennatuurlijke (waar ook de rode haan zal opduiken). De lezer zou bijna vergeten dat de profeet Manoeila vermoord is.

Boris Akoenin – het pseudoniem van Grigori Tsjchartisjvili – heeft een stijl met schwung en in dit boek vooral ook veel lol. De tentoonspreiding van zijn historische kennis is het best te vergelijken met Umberto Eco – maar Akoenin is geen dandy, al schaamt hij zich niet een gedegen achtergrond te schetsen. Het verval van het Russische keizerrijk, de veranderende Russische samenleving zijn eigenlijk de reden van Pelagia’s queeste naar de betekenis, het waarom.