Misdaadromans

Ik heb in interviews gelezen dat jullie al verschillende jaren samenwerken. Zou je iets willen vertellen over hoe jullie samenwerking tijdens het schrijven verloopt?

Zowel het idee voor Zusters in het kwaad als Ik vind jou is bedacht op een zomers terras in Amsterdam. Het schrijven zelf hebben we gedaan in de wintermaanden. We schrijven om en om een hoofdstuk die we vervolgens weer van elkaar redigeren. Ieder mag daarbij bij de ander schrappen wat hij of zij wil. Daarbij hebben we wel eens onenigheid, maar het schrijven is verder minder spannend dan het lijkt: de messen blijven in de keukenla.

Wat is de meerwaarde van samen schrijven?

Je hebt altijd een klankbord. We zijn niet bang om tegen de ander te zeggen dat haar of zijn idee waardeloos is. Bovendien vullen we elkaars zwakheden aan. Het schrijven zelf gaat eigenlijk altijd vrij vlot. Wel is het zo dat er af en toe momenten zijn dat bijvoorbeeld Simone ineens –overigens onterecht- onzeker kan zijn over de tekst. Emile is daarentegen geen fan van het correctiewerk vlak voordat het boek naar de drukker gaat. Op zulke momenten is het alleen maar prettig dat je er niet alleen voor staat. 

Wat zijn criteria waaraan een goede thriller moet voldoen?

Je moet door willen lezen. Van begin tot eind nieuwsgierig blijven naar wat er gebeurt.  Dat is het allerbelangrijkste. 

Wat mag volgens jullie echt NIET in een misdaadroman?

Waarom zou je jezelf restricties opleggen als het spannend is en goed geschreven? We vinden het een beetje gevaarlijk om te zeggen wat volgens ons echt niet mag in een misdaadroman. Straks hebben we het nodig voor ons nieuwe boek.

Er verschijnen ontzettend veel misdaadromans tegenwoordig. Hoe moeilijk is het om publiciteit te krijgen voor een nieuw boek?

Elke schrijver is bang dat zijn boek ondergesneeuwd raakt en een anonieme dood sterft. Alleen een goed boek schrijven is niet genoeg. Je hoopt dat de marketingafdeling van je uitgeverij genoeg trucjes kent om het boek bij het lezerspubliek te krijgen. Zelf maken we regelmatig een rondje langs verschillende boekwinkels om ons boek prominent neer te leggen. Natuurlijk is het belangrijk dat sites als misdaadromans.nl aandacht besteden aan schrijvers die nog niet zo bekend zijn bij de lezer. Verder blijft het voor ons als schrijvers toch de voornaamste taak om gewoon goede spannende boeken te schrijven, zodat je in elk geval een vast lezerspubliek opbouwt.

De maand van het Spannende Boek stond in het teken van de Scandinavische misdaadroman. Is er misschien ook iets kenmerkends aan de Nederlandse misdaadroman? 

Zelf vinden we de Nederlandse misdaadroman vrij divers qua thema en onderwerpkeuze. Wij denken dat de lezer het toch wel waardeert dat dit soort thrillers zich afspelen dicht bij huis. Zonder FBI-achtige toestanden of seriemoordenaars.

In Ik vind jou staat een moeder-dochter relatie centraal. Het ligt voor de hand om te  denken dat de meeste inbreng t.a.v. dit thema van Simone Kortsmit is gekomen. Klopt dat?

Onze boeken zijn altijd een combinatie van ideeën van ons beiden. Bij Ik vind jou zijn we uitgegaan van het basisidee: iemand vangt iets op wat hij of zij niet mag horen, waardoor zijn of haar leven in gevaar komt. Daar praten we wekenlang over. Om en om dragen we scènes aan en verzinnen we wendingen in het verhaal. Achteraf is eigenlijk moeilijk te zeggen wie nou ook alweer wat heeft bedacht.

Het is jullie, naar mijn idee, goed gelukt om de leefwereld van een 4 jarig meisje tijdens een calamiteit geloofwaardig te beschrijven. Was dat moeilijk?

Dankjewel voor het compliment! Nicole, het vierjarige meisje in Ik vind jou, krijgt iets ingefluisterd door haar stervende buurvrouw, waardoor zij gevaar loopt. Voor het verhaal was het relevant dat het meisje een leeftijd had waardoor ze nog niet alles meteen zou kunnen vertellen aan haar moeder. Dus werd het een vierjarige. Mooie bijkomstigheid is dat Simone een dochtertje heeft van dezelfde leeftijd. Daardoor was het makkelijker om te weten hoe zo'n klein meisje zich uit of op wat voor manier ze praat.

Mensen lezen kennelijk graag over situaties waarvan ze hopen dat het hen niet overkomt. Misschien hebben jullie hiervoor een  verklaring?

Mensen blijken nu eenmaal gefascineerd door dingen waar ze zelf bang voor zijn. Een boek kun je wegleggen, een film kun je uitzetten, maar je kunt toch veilig in de buurt komen van gebeurtenissen waar je van gruwt. 
  
Welk boek gaat bij jullie mee in de vakantiekoffer?

Emile: Gerechtigheid van Stieg Larsson.
Gelukkig heb ik een grote koffer.
Simone: Ik ga wat langer weg dan Emile. Dus: Camilla Läckberg – Sneeuwstorm en amandelgeur, Tatiana de Rosnay – Die laatste zomer, Karin Slaughter – Genesis en Niccolò Ammaniti – Het laatste oudejaar van de mensheid. Heel gevarieerd. Ik denk niet dat ik ze allemaal uitkrijg, maar de hele stapel gaat in elk geval mee.

Hebben jullie al plannen voor een nieuw boek?

Jazeker, daar waren we al mee bezig voordat Ik vind jou af was. We kunnen er helaas nog niet veel over zeggen, omdat we in de fase zitten waarin alles nog omgegooid kan worden. Wat we al wel weten is dat het weer ontzettend spannend wordt! We streven ernaar dat het in de zomer of het najaar van 2011 uitkomt.