terug naar start | boeken | auteur | Erlendur ABC |
Arnaldur Indridason is de belangrijkste misdaadauteur van IJsland. 'Noorderveen' werd bekroond met de 'Glazen Sleutel' 2002, de prijs voor de beste Scandinavische thriller. Zijn volgende boek 'Moordkuil' kreeg het jaar daarna dezelfde prijs. Dat was nog niet eerder vertoond.
Arnaldur Indridason werd in 1961 geboren in de IJslandse hoofdstad Reykjavik. Hij werkt als journalist en filmrecensent bij"Morgunbladid", de grootste krant van IJsland. Hij woont met zijn vrouw en drie kinderen in Reykjavic.

In IJsland, ongeveer 278.000 inwoners, werden in 2002 vier moorden gepleegd. Dat is veel, want meestal zijn dat er maar twee of drie. En nadat Arnaldur - in IJsland sta je met je voornaam in het telefoonboek - twee keer de 'Glazen Sleutel' heeft gewonnen, is dit boek in meerdere talen vertaald.
Arnaldur vindt IJsland zeer geschikt voor misdaadverhalen. Alles kan overal gebeuren, zo meent hij, maar 'Noorderveen' hoort bij IJsland omdat het genetische onderzoekscentrum 'de Code' in IJsland actief is. Het bestaansrecht van deze firma is volgens Arnaldur zeer controversieel. Dat merkte hij toen hij bezig was aan zijn boek. Omdat de bevolking van IJsland zo homogeen is, en de stambomen van de bevolking heel ver teruggaan, vond een belangrijk onderzoeker dat er in IJsland een genen-databank moest komen zodat o.a. erfelijke ziekten onderzocht kunnen worden.
Ondanks aanhoudende protesten werd bepaald dat 'deCode' twaalf jaar lang de gegevens commercieel mag gebruiken. De inbraak in de databank in het boek 'Noorderveen' heeft de IJslanders tot nadenken gestemd.
Arnaldur beschrijft, net als zijn voorbeelden Sjöwall/Walhöö, de samenleving. IJsland is een zeer dun bevolkt land met geisers, uitgestrekte vlaktes en soms desolate landschappen. Een eenzaam land aan de rand van Europa. Ook de commissaris, Erlendur, is eenzaam. Hij past perfect in zijn omgeving.

'Verdwijning' is een belangrijk thema in de boeken van Arnaldur Indridason. De interesse van Erlendur, hoofdpersoon uit de boeken van de schrijver, voor verdwenen mensen heeft zijn wortels in pijnlijke jeugdherinneringen; zijn jongere broer is ooit verdwenen bij de fjorden in het oosten van IJsland tijdens slecht weer. Hijzelf en zijn vader zijn ternauwernood aan de dood ontsnapt. Deze tragische gebeurtenis draagt Erlendur met zich mee. Het is een deel geworden van zijn persoonlijkheid en het verklaart veel over zijn doen en laten. Maar er zijn meer verdwijningen geweest in zijn leven. Hij is gescheiden en zijn kinderen Eva Lind en Sindri zijn bij hem weggegaan toen ze nog jong waren. Toen ze ooit terugkeerden bleek dat de afstand tussen hen en hun vader onoverbrugbaar was. Dit alles levert schuldgevoel, verdriet en pijn op.
Het privé-leven van Erlendur wordt stukje bij beetje in de boeken onthuld.
Indridasons laatste boek ‘Kleifarvatn (2004)’ schoot meteen omhoog in de bestsellerlijst van IJsland.
“Ik ben drie keer naar Leipzig geweest om een nieuw boek te promoten. Toen ik door de stad wandelde ben ik het Stasi museum binnen gegaan. Hier kreeg ik het idee om een misdaadroman te schrijven over de koude oorlog die deels in Leipzig speelt. IJsland heeft historische banden met deze stad. IJslanders hebben hier gestudeerd tijdens de koude oorlog. Rondom deze tijd las ik in de krant dat het waterpeil van het meer Kleifarvatn geslonken was en ook herinnerde ik mij een spionagegeval dat plaatsvond in 1973. Zo ontstonden de basiselementen van het boek; een boek over spionnen, de koude oorlog, liefde, verraad enz. Ook vermiste mensen komen voor in het boek.
Vindt de schrijver dat hij maatschappelijke kwesties aan moet roeren? “Ja, ik doe dat eigenlijk altijd wel. Als je schrijver bent, dan heb je toch ergens een soort boodschap. Ik vind dat ik iets moet vinden van de maatschappij waarin ik leef. Maar dat hoeven niet altijd de kwesties zijn die in de media spelen. Ik schrijf veel over gezinnen en families. Kapotte gezinnen. En over hun omgeving. Ik probeer wel de realiteit van IJsland in mijn boeken te verweven. Als ik dat niet zou doen, dan zou ik niet tevreden zij
Indridason heeft ondertussen zes commissaris - Erlendur - boeken geschreven. Er zijn er twee in Nederlandse vertaling verschenen. Andere zullen in 2005 volgen. De internationale opmars van deze schrijver is begonnen.

 

 

 

 

 

 

 

"Acht, negen maanden per jaar is het donker in IJsland. Daardoor krijg je een melancholieke inslag.“

Arnaldur wordt regelmatig gevraagd hoe het met zijn commissaris verder gaat. In een café in Reykjavik roept een vrouw: 'wij willen allemaal weten of Erlendur een vriendin vindt. Of hij ook sex heeft! Is mogelijk', zegt Arnaldur. En grijnst !'

Meer informatie:

Interview 2003 - Interview 2005 - Interview 2007 -