naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z  
Hard Spel (2010) - Sara Paretsky ****
Boeiend!

Hard spel is het dertiende deel rond de vrouwelijke privédetective Victoria – Vic – Warshawski. Sara Paretsky begon deze serie in 1982, de eerste Nederlandse uitgave dateert van 1985. Het feit dat de serie al wat langer loopt, doet geen afbreuk aan de kwaliteit. Wie kiest voor Sara Paretsky weet waaraan hij begint: een stevig verhaal dat al dan niet expliciet politieke kanttekeningen plaatst, innemende karakters en een meer dan goed uitgewerkte plot.

In dit dertiende boek is V.I. Warshawski bijna vijftig. Ze heeft er net een reisje Italië opzitten. Na een professioneel erg woelige periode ging ze daar samen met haar vriend op zoek naar de roots van haar moeder. De relatie leek niet bestand tegen rust. Haar vriend vloog terug naar Afghanistan waar hij verslag doet van de oorlog, Vic is terug in Chicago. Enigszins teleurgesteld en aan zichzelf twijfelend. Wat is het toch waardoor ze er niet in slaagt een langdurige relatie te onderhouden? Ligt het aan haar karakter, aan de manier waarop ze zich naar anderen toe opstelt? Ze is bijna vijftig, en kijkt met enige afgunst naar haar amper twintigjarige nichtje Petra.
Petra is de dochter van de jongste broer van Vic’s vader, en Vic kent noch haar oom, noch Petra erg goed. Door haar werk in een verkiezingscampagne is Petra een tijdje in Chicago en daarom zoekt ze haar nicht op.

In een mum van tijd windt Petra iedereen om haar vinger. Petra is ongedwongen, charmant en welbespraakt, eigenschappen die haar in het campagneteam snel doen opmerken, eigenschappen die Vic – constateert ze zelf - niet heeft. Vic is niet ongedwongen, maar eerder gereserveerd. Evenmin charmant, al ziet ze er op haar vijftigste nog goed uit. Welbespraakt is ze wel, maar niet op Petra’s charmante manier, helaas.
Vic laat Petra haar gangetje gaan, en zoekt zelf rustig naar een paar uitdagingen om zowel haar bankrekening te spijzen, als haar verdriet om de mislukte relatie te verbijten. De zoektocht naar een man die veertig jaar geleden verdween, lijkt zo’n risicoloos klusje. Vic heeft er weinig vertrouwen in dat ze de man alsnog vindt, maar zijn oude tante ligt op sterven en heeft er geld voor over om te weten te komen wat er van hem werd.
Vic duikt in de geschiedenis en komt uit bij zomer en najaar van 1967, toen burgerrechtenbetogingen en rassenrellen Chicago in de ban hielden. De ‘Anaconda’s’ zorgden voor de beveiliging van Martin Luther King. Veertig jaar later zitten heel wat leden van deze groepering in de cel. Vic moet bij hen terecht om een spoor van de vermiste man te vinden en stuit op onbegrijpelijke vijandigheid. Stilaan begint het haar te dagen: was haar beminde vader Tony misschien een bad cop? Dan verdwijnt haar nichtje Petra en Vic telt het één en het ander bij elkaar op. Op alle vlakken begint de tijd te dringen en het ogenschijnlijk rustige klusje verandert in een nachtmerrie.

Wat een heerlijk, meeslepend boek. Paretsky hanteert een heldere stijl en verstaat de kunst om levensechte dialogen te schrijven die die typische ‘wat is lezen toch leuk’-grijns op je gezicht toveren. In geen tijd leef je mee met de personages en krijg je een goed beeld op de geschiedenis van de Amerikaanse rassenpolitiek. Hierbij valt op dat Paretsky niet moraliseert, nee, ze observeert en vertelt en laat het aan de lezer om zijn oordeel te vellen. ‘Misdaadliteratuur op zijn best’, achterflapt de uitgever. Dat is deze keer een waarheid als een koe