naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z  
De vuurtoren (2006) - P.D. James ***
Ouderwetse degelijkheid

Agatha Christie was dertig, toen Phyllis Dorothy James het levenslicht zag. Dat betekent dat PD James dit jaar zesentachtig wordt. Kijkende naar haar afbeelding op de achterflap van 'De Vuurtoren' betekent dat dat ze er of gewoon geweldig goed uitziet, of een oud fotootje gebruikt, of Botox.

Feit is dat “Christies kroonprinses” al een hele tijd actief is in thrillerland. Haar eerste boek met Dalgliesh verscheen in 1962 en dit jaar levert ze met 'De Vuurtoren' haar dertiende af.
Wie weet wat je van PD James kan verwachten, wordt nooit door haar teleurgesteld. Steevast schotelt ze haar lezers een degelijke, ouderwetse detective voor met een moord, een schare aan mogelijke daders en het team van Adam Dalgliesh dat op het einde moe maar voldaan de plaats van de misdaad verlaat.
Dat stramien is ook behouden in De Vuurtoren, dat door de locatie op een afgelegen eiland zelfs ‘Tienkleinenegertjestrekjes’ vertoont.Het eiland heet Combe Island en het is een afgeschermde plaats waar vooraanstaanden uit de maatschappij tot rust kunnen komen. Op het moment van de moord zijn er niet zoveel gasten. Enkele personeelsleden, een schrijver met zijn dochter, een paar wetenschapslui en een vrouw die van oudsher aanspraak mag maken op een plaatsje op het eiland. Na de moord blijken ze allemaal minstens één motief gehad te hebben om de vermoorde uit de weg te ruimen. Adam Dalgliesh en zijn team leggen al die motieven bloot, rekenen intussen af met enkele privé-bekommernissen en komen versterkt uit de strijd. Al is het een beproefd recept, het verveelt geen moment.

Het moordkabinet (2003) P.D. James ***
Lekker loom boek

PD James is al lang niet meer aan haar proefstuk.
Regelmatig levert ze een klassieke misdaadroman af, in de traditie van Queen of Crime Agatha Christie zelf. De ingrediënten bestaan uit een lange intro met veel aandacht voor de verschillende personages en de plaats van het gebeuren, gevolgd door de moord waarna het ontrafelwerk kan beginnen.
'Het moordkabinet' wijkt niet af van deze structuur. Die komt bovendien duidelijk tot uiting in de indeling in vier ‘boeken‘.
Boek één, met titel ‘De mensen en de plaats‘, “verraadt” al in de eerste zin dat er in boek twee, ‘Het eerste slachtoffer‘, een lijk ontdekt zal worden. Maar voor het zo ver is, schetst PD James uitgebreid de setting en de personages. Het draait in 'Het moordkabinet' allemaal rond het Dupayne museum.
De collectie die daar door Max Dupayne zaliger bij elkaar gebracht werd, heeft het interbellum, de periode tussen de twee wereldoorlogen, als onderwerp. Een kamer in het museum is gewijd aan moorden die representatief waren voor die tijd. Die kamer heet -je raadt het al- het moordkabinet. De drie inmiddels volwassen kinderen van Max zijn de bewindvoerders van het museum. Ze hebben alledrie een leven buiten het Dupayne, maar als er beslissingen moeten genomen worden, zijn ze van de partij.
In het begin van het boek moet er een doorslaggevend besluit vallen: blijft het Dupayne museum bestaan, of niet? De meningen zijn verdeeld, en dat zorgt voor onrust bij het personeel en zelfs bij bezoekers. In deel één kom je bijna alles over deze mensen te weten: wat hen bezighoudt, hoe ze zich voelen, wat ze denken van de andere personages, hoe ze zich kleden, hoe ze wonen... Door die uitgebreide beschrijvingen wordt een broeierige sfeer gecreëerd, een prima bodem om een moord te laten gebeuren. Daarmee start boek twee. Vooral vanaf dan komt James’ speurder Adam Dalgliesh op de proppen. Samen met zijn team ontleedt hij iedereen die iets met het museum te maken heeft op mogelijke motieven. Op het moment dat de knappe speurder een duidelijk omlijnd beeld heeft van de dader, tast de lezer nog in het duister.
Het moordkabinet is een heerlijk loom boek. Zeker geen pageturner en ook geen boek waarin elk detail een betekenis heeft. De ervaring van PD James zorgt ook deze keer voor een prettig leesbaar geheel, met enkel verrassende wendingen.

P.D.James