Verteerbare hocus-pocus
Elke morgen haast Dolores
zich naar haar baantje in de kelder van een ziekenhuis, waar haar
onbekwame bazin de hele dag op haar kop zit. Ze sjouwt met medische
dossiers en zorgt ervoor dat ze zo min mogelijk opvalt. Ze draagt
vormeloze kleren, heeft het minst flatterende kapsel en een bril
uit de jaren stilletjes.
Dolores wil helemaal opgaan in de grijze
massa en vergeten dat ze ooit Jane Doe was. Jane Doe was zowat Dolores
tegenpool. Rijk, graag gezien en goed opgeleid. Als veelbelovende
antropologe onderzocht ze magische gebruiken bij vreemde volkeren.
Ze maakte op haar reizen ongelooflijke dingen mee die haar rationele
geest niet kon vatten. Dat bracht haar meer dan eens op de rand
van een inzinking en haar vroegere vrienden en collega’s omschrijven
haar dan ook als labiel.
Die vroegere collega’s komen in beeld als er in Miami een
gruwelijke moord gebeurt. Het speurdersduo dat op deze moord gezet
wordt, Jimmy Paz en Cletis Barlow, beseft al snel dat ze met conventionele
denkmethoden de dader nooit zullen opsporen. De moord is -tot en
met getuigen met blinde vlekken in hun geheugen- zo bizar, dat ze
te rade moeten gaan bij plantentaxonomen en antropologen. Via die
specialisten komt Jimmy terecht bij een artikel van de briljante
Jane Doe, die enkele jaren geleden zelfmoord pleegde. Die zelfmoord,
zo blijkt, werd nooit goed onderzocht.
Intussen slaat de moordenaar voor een tweede keer toe, hij heeft
de smaak duidelijk te pakken. Jimmy en Cletis moeten hem kost wat
kost stoppen.
Gruber hanteert drie verhaallijnen. Er is het heden van de verborgen
Dolores. Zij begrijpt veel eerder dan de anderen welke betekenis
de rituele moorden in Miami hebben. Ze is doodsbang en brengt tegelijkertijd
haar magisch afweergeschut in stelling. Het mooie aan 'Nachtrituelen'
is dat je volledig meegaat in die vreemde hocus-pocus.
Door een
lichte basis vol semi-wetenschappelijke vergelijkingen maakt Gruber
de magische wereld verteerbaar voor zijn sceptisch publiek.
Daarnaast is er het dagboek van Jane Doe, de antropologe. In een
snelle, soms wat overdreven intellectualistische telegramstijl werpt
ze licht op wat er tijdens haar research gebeurde. Als lezer begrijp
je stilaan wat daarvan het belang is voor het heden.
Laatste lijn is het moordonderzoek van Jimmy en Cletis. Ze vormen
een prachtig tweetal. Jimmy is een donkere Cubaan met een macho
levensstijl en een dominante moeder. Cletis is wat ouder, erg blank
en erg katholiek. In het boek gaat de meeste aandacht uit naar Jimmy,
maar Cletis is op professioneel gebied zijn meerdere. Hij is diplomatischer,
meer bedreven in het outtheboxdenken en snuggerder. Jimmy is soms
jaloers op al die goede eigenschappen van Cletis die hij bij zichzelf
niet ziet. Hij doet zichzelf soms geweld aan om toch maar niet uit
Cletis’ gratie te vallen. Mooi om zien is dat.
De onvergetelijke karakters, Jimmy, Cletis en Jane, steven via de
verhaallijnen onafwendbaar op elkaar af. Ze doen dat in een verhaal
vol vaart waarin magie, tovenarij en andere dingen waar wij, nuchtere
westerlingen, ‘eigenlijk’ niet in geloven een hoofdrol
spelen.
Ondanks deze fantasyelementen is 'Nachtrituelen' bovenal
een spannende thriller gelardeerd met strategisch geplaatste cliffhangers
en bloedstollende beschrijvingen.
|