Knap en kostelijk
Dertig jaar geleden vormden vier mannen een cel van de militaire
organisatie Medusa. Gabriele heeft intussen in Milaan een antiquariaat.
Alberto klom op tot het hoogste echelon binnen de geheime dienst
van Italië. Nestore werd rijk in de olie- en wapenhandel. En
Leonardo kwam om bij een vliegtuigongeluk.
Althans, dat is wat zijn minnares al dertig jaar gelooft. Tot een
groep verdwaalde speleologen in een verlaten militaire tunnel op
een lijk stoot. Er wordt gefluisterd dat het het lichaam van Leonardo
zou zijn. Maar voor een lijkschouwing hierover uitsluitsel kan geven,
wordt het lichaam door het ministerie van Defensie weggehaald.
Het ministerie van Binnenlandse Zaken aast er al langer op om Defensie
een hak te zetten. Leonardo in de tunnel lijkt hun kans om een gigantisch
schandaal te veroorzaken. Speurder Aurelio Zen krijgt carte blanche
en probeert Medusa bloot te leggen, terwijl opponente krachten er
alles aan doen om Medusa bedekt te houden.
Vanaf de eerste pagina komt
Dibdins vakmanschap tot uiting. De manier waarop hij de drie overgebleven
cel-leden portretteert is kostelijk. Gabriele wat schichtig en nerveus,
Nestore de materieel ingestelde man van de wereld en Alberto schreeuwt
waarschijnlijk op zijn doodsbed zijn laatste bevel. Hij introduceert
deze mensen in afzonderlijke hoofdstukken en hun reacties op het
krantenbericht over het lijk in de tunnel maken je van in het begin
enorm nieuwsgierig naar wat Medusa precies was. Intussen lees je
rustig verder om plots een fractie sneller dan Zen te merken dat
hij zélf gevolgd wordt! Je voelt dat de tijd begint te dringen,
een onderzoeksjournalist en een oud-speurder leggen een stukje van
de puzzel bloot en zacht maar zeker leidt Dibdin je naar een onthutsende
climax.
Dit is Dibdins negende Aurelio
Zen boek. Een gebrek aan voorkennis van de vorige acht is absoluut
geen hindernis. Zen woont nu in een rustig dorpje en heeft een nieuwe
en uiterst bevredigende relatie met Gemma. “Lichte tevredenheid
en een totale afwezigheid van gedoe leek hun gemeenschappelijke,
onuitgesproken doel te zijn,” mijmert Zen er zelf over.
Het knappe verhaal doorspekt
Dibdin zowel met humor als met onvermijdelijke beschouwingen over
het huidige regime in Italië. De combinatie van de twee maakt
het geheel toch licht verteerbaar. “Onderschat nooit de macht
van het volk,” laat hij Zen zeggen als hij de journalist verlaat.
Een uitsmijter om je aan vast te houden.
|