naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z  
Hof van assisen (2011) - Louis van Dievel ***

Ongecompliceerd leesplezier

Louis van Dievel is journalist bij de VRT. Hij schreef diverse romans, onder andere De pruimelaarstraat die op de shortlist van de Libris Literatuurprijs belandde, en Ik noem Roger, geënt op de pedofiliezaak rond bisschop Roger van Gheluwe. Van Dievel ontpopt zich in zijn romans als een ware verhalenverteller, iets wat ook helemaal opgaat voor zijn nieuwste, Hof van assisen.

Het “Hof van assisen” is een volksrechtbank. Een jury van twaalf burgers oordeelt over schuld of onschuld van de aangeklaagde. Deze vorm van rechtspraak ligt in België al een tijdje onder vuur, maar is nog steeds gangbaar. Een laatste assisenzaak die veel media-aandacht kreeg was de zaak van de parachutemoord, waarbij Els C veroordeeld werd tot dertig jaar cel voor de moord op Els VD. Een al even onvergetelijke assisenzaak was de zaak Dutroux.

Van Dievel vertrekt in Hof van assisen van een volledig fictieve moord. Een drugshoertje wordt vermoord aangetroffen in een kraakpand dicht tegen de Antwerpse dokken. De eenbenige drugsdealer Gommaar Meganck ligt boven op haar, getroffen door een hartaanval. Het heeft er alle schijn van dat hij de moordenaar is, maar er zijn een paar losse eindjes die door zijn advocaat gretig aangegrepen worden om twijfel te zaaien. Is Meganck schuldig of onschuldig aan de moord op Isabelle ‘Bieke’ Segers?

Voor die vraag beantwoord wordt, voert van Dievel verschillende personages op die bij de rechtszaak betrokken zijn. Zo zijn daar de ouders van Bieke. Ze waren hun dochter al kwijt, jaren voor ze vermoord werd. De onmacht van ouders als je je kind ziet afglijden in drugs en prostitutie weet van Dievel heel aangrijpend te verwoorden. Schrijnend hoe deze twee mensen niet in staat zijn elkaar te troosten.
Iemand die weinig oog heeft voor het leed van de ouders, is assisenvoorzitter Désiré Lamarque. Het is zijn laatste zaak. Voor zijn pensionering wil hij nog een laatste keer schitteren voor de camera, maar hij beseft niet hoe wereldvreemd en arrogant hij is. Hij stapelt blunders op en zijn zus Clothilde, met wie hij samenwoont, laat niet na hem daar elke dag opnieuw fijntjes aan te herinneren.

De advocaat van Gommaar Meganck is Bart Loos, een knappe verschijning met “gitzwarte lange haren die altijd voor zijn ogen hangen, elegante gebaren, een energieke tred, een arendsblik”: er is weinig voor nodig om de Vlaamse top strafpleiter Walter Van Steenbrugge in dit personage te zien. Zo’n morsige dealer als Meganck zou nooit zo’n toppleiter kunnen betalen, er is dan ook een rijke Rus die optreedt als tussenpersoon. Wat wil die van Meganck? Onvergetelijk is de bode Mon. Hij kent het Antwerpse justitiepaleis door en door en is daar een rots in de branding. Thuis is hij dat veel minder. Zijn vrouw werd getroffen door een beroerte en ligt verlamd in bed. Hij beschouwt haar als een blok aan zijn been.

Van Dievel strooit kwistig met het relationele leed. Openbaar aanklager Herman Moreels is evenmin gelukkig, wegens: tot over zijn oren verliefd op onbereikbare want heterofiele Bart Loos. Hetzelfde geldt voor gerechtsjournalist Morren wiens vrouw absoluut wil verkassen naar Benidorm, of all places! Cafébazin Maria die het proces vanop de tribune volgt, ontkomt ook al niet aan een relatiecrisis. Het meest uitgesproken leed vinden we echter bij Fidel (niet Fideel!) Vervoort. Hij verkoopt zichzelf als copywriter, maar moet porno schrijven om aan de kost te komen. Zijn succesvolle vrouw Claire zag een groot romancier in hem, maar werd doorheen de jaren almaar meer teleurgesteld. Vlak voor het proces ziet ze weer een sprankje literair talent, en ze spant zich nog een laatste keer in om de relatie te redden. Maar is die nog te redden?

Doorheen al deze personages weeft van Dievel de in wetten vastgelegde voortgang en afronding van het assisenproces: boeiend om dat zo eens uitgeschreven te zien! Het proces in het boek duurt precies acht dagen: het begint op vrijdag, en eindigt op vrijdag. Van Dievel beschrijft elke dag en doet er nog een epiloog bij om alle verhalen af te ronden. Hof van assisen leest als een trein en zal vooral de Vlaamse lezer bekoren, niet in het minst om de vele belletjes die het boek doet rinkelen. Maar ook de vaart, de spannende ontknoping, het lief en leed van de vele personages maken van Hof van assisen een boek met een hoge bestsellerspotentie. Het enige minpunt zijn de personages. Ze zijn stuk voor stuk erg interessant, maar blijven tegelijk overwegend schetsmatig. Het zal de doorsneelezer worst wezen: met Hof van assisen zit je goed voor een paar avondjes ongecompliceerd leesplezier. De feestdagen zijn nog niet in zicht, maar dit boek is alvast een perfecte tip!