naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z  
Dicht bij huis (2009) Linwood Barclay ***

Niet verdiende narigheid

Op de cover van de nieuwste Linwood Barclay prijkt een quote van Het Parool: ‘Linwood Barclay schrijft even vanzelfsprekend en geolied als zijn beroemde collega Harlan Coben.’ Het is verdorie nog waar ook. Zijn boeken gaan erin als zoete koek. Eenmaal begonnen met lezen is het moeilijk ophouden. Het thema ligt dan ook ‘dicht bij huis’: een koele moord op een gezin in een rustige, beschaafde buurt. Het dichtstbijzijnde huis staat een eindje verderop. De buren hebben niets gezien, niets gehoord. Barclay zoomt in op deze mensen. Het gaat om de familie Cutter: Joe, Ellen en hun zoon Derek. Joe was graag kunstschilder geweest, maar komt tegenwoordig aan de kost als gazonverzorger. Zijn vrouw Ellen werkt aan de universiteit waar ze zich met literatuur bezighoudt. Derek is een echte puber. Hij heeft een vriendinnetje en hunkert naar privacy. Een heel gewoon gezin dus. De moord bij de buren zet hun leven echter totaal overhoop. Derek was de beste vriend van de vermoorde buurjongen. De jongens kregen van een oude vrouw een aftandse computer. Op de schijf vonden ze een boek dat ze met rode oortjes aan het lezen waren. Blijkt na de moorden net die computer verdwenen! Voor Joe is het zo klaar als een klontje: het boek op de schijf linkt de moord aan de universiteit waar Ellen werkt. Maar ondanks alle overweldigende bewijzen weigert Ellen hem te geloven en ook zijn zoon houdt krampachtig iets verborgen. Hoe hecht is dat gezinnetje Cutter eigenlijk?

Het absoluut mooie aan dit boek is dat Barclay met Jim Cutter een hele doordeweekse man als hoofdpersonage opvoert. Hij heeft geen macht, is niet superintelligent en laat ook als vader wel eens steken vallen. Het feit dat je toch wel minstens één van deze eigenschappen op jezelf kan toepassen, vergemakkelijkt de identificatie ;-). Jim krijgt in Dicht bij huis een flinke portie narigheid op zijn bord en het voelt allemaal zo oneerlijk aan dat je als lezer niets anders wil dan verder lezen om te kijken hoe het de brave man vergaat. Dicht bij huis is een zalig snel weglezend boek, vaardig geschreven, met een flinke portie humor en een mooie vader-zoon-interactie. De plot valt wat magertjes uit en ziet de doorwinterde thrillerlezer al wel van ver aankomen. Jammer genoeg ontbreken ook wat extraatjes, zoals écht onder de huid kruipende personages, scènes die je hart sneller doen kloppen en de wisecrack waar je dagen later nog om gniffelt. Dat neemt niet weg dat Dicht bij huis een soepel leesboek is, dat menig lezer enkele uren puur leesplezier kan bezorgen.