naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z  
Dansen met de dood (2009) Josh Bazell ***
Hilarisch, hectisch en snel

Ziekenhuizen zijn zo van die plaatsen waar je beter niet als patiënt naartoe moet. Behalve de ongerustheid over wat je nu precies mankeert en welke behandelingen je zal moeten ondergaan, is er toch ook altijd de tijd die er te doden is. Laten we nu even de situatie nemen dat je, bij voorkeur voor een akkefietje, in de wachtkamer belandt. Je zou je, bij wijze van tijdverdrijf, kunnen inbeelden dat de voorbijsnellende artsen een verleden hebben als huurmoordenaar. Je kan er gif op innemen dat de wachttijd door dit soort dagdromen korter zal lijken. Een ander uitmuntend tijdverdrijf is Dansen met de dood van Josh Bazell. Toegegeven, de titel leent zich niet echt om met veel poeha in een ziekenhuis tevoorschijn gehaald te worden. Mochten afkeurende blikken van ander patiënten of van verplegend personeel je deel zijn: die vergeet je vanaf de eerste zin. Want vanaf dan zit je in het verhaal van Peter Brown, de urgentiearts die in een vorig leven ingehuurd werd als moordenaar. Via een getuigenbeschermingsprogramma kon hij de maffia achter zich laten en hij waant zich in het wat primitieve, niet door maffiabonzen bezochte ziekenhuis in Manhattan veilig. Op een dag wordt hij echter herkend door een patiënt, en vanaf dan weet Peter dat “de familie” hem gevonden heeft.

Het boek heeft de vaart van een thriller en de luchtigheid van chicklit. Die combinatie is, zoals NRC aanduidde met de term “unputdownable”, moeilijk te versmaden. Josh Bazell, zelf arts, bouwt het verhaal prachtig op. Enerzijds komt in het nu de dreiging van de maffia almaar dichterbij, anderzijds vertelt Bazell via Peters herinneringen het verhaal van wat hem bij de maffia bracht en wat hem uiteindelijk overhaalde om tegen de maffia te gaan getuigen. Die twee verhaallijnen komen samen in een huiveringwekkende finale waar enkele knappe plotwendingen en spannende actiescènes aan vooraf gingen. Het boek is overwegend licht verteerbaar, humoristisch en snel, maar toch met passages en kanttekeningen die echt wel dieper gaan dan je op het eerste gezicht denkt. Dansen met de dood is heerlijk onderhoudend leesvoer.