'Eens beloofd' is het zesde Bolitarboek, en daardoor bestaat een heel verleden dat de meeste Nederlandstalige lezers niet kennen. Dat is absoluut geen probleem. Coben last genoeg flashbacks in die maken dat je het verhaal prima kan volgen. In 'Eens beloofd' hoort Myron twee tienerdochters van vrienden tegen elkaar zeggen dat ze bij een stomdronken maat in de auto stapten. Voor hij het zelf goed en wel beseft, laat Myron de meiden beloven om hem te bellen als ze ooit dringend verlegen zitten om een lift. Maakt niet uit waar, maakt niet uit wanneer. Een paar weken later al krijgt Myron midden in de nacht een telefoontje. Aimee Biel, dochter van zijn vrienden, heeft hem nodig. Myron pikt haar op en zet haar af op de plaats waar ze wil. De volgende dag is Aimee vermist en Myron de laatste die haar zag.

Vanaf die dag belandt Bolitar in een draaikolk gebeurtenissen. Met een geweldig laconieke flair en de hulp van een bont gezelschap vrienden houdt hij zich daarin staande. Het levert onvergetelijk grappige scènes op en Eens beloofd is dan ook vooral een erg humoristisch boek. Natuurlijk verliest een rasauteur als Coben spanning en emoties niet uit het oog. Beide zijn ruimschoots en op een niet geforceerde manier aanwezig. Wat voel je als je soulmate en eerste echte liefde trouwt met een ander? Wat stel je je als ouder voor bij de toekomst van je kind en hoe ver ben je bereid te gaan om die toekomst zeker te stellen? Hoe groot is de druk bij de jeugd om te slagen in het leven en hoe voelt ze zich daarbij? Al deze, en nog vele andere vragen komen langszij in de spannende speurtocht naar wat er met Aimee gebeurde.

De kers op de taart vormen de sprankelende dialogen, die, à propos, werkelijk schitterend vertaald zijn. Coben verstaat de kunst om zelfs onuitgesproken dingen in een gesprek aan de oppervlakte te brengen. Het maakt dat je als lezer het gevoel krijgt dat je deel uitmaakt van het boek en als vanzelf ga je mee gniffelen, mee puzzelen, mee twijfelen… Het boek stopt op pagina 382 en dat is eigenlijk het enige minpunt. Het had nog hoofdstukken en hoofdstukken door moeten gaan. Laten we hopen dat Myron snel een andere zaak vindt om zijn tanden in stuk te bijten.

Houvast - (2008) Harlan Coben ***

Over ouders en kinderen

Harlan Coben is door de band een steengoede schrijver. Hij is de onbetwiste “master of plots”, de man van de twists and turns, de cliffhangers en de pageturners. Naar elk nieuw boek van Coben kijken de echte fans dan ook reikhalzend uit. Wat zou de woordkunstenaar deze keer in petto hebben?

In Houvast gaat Coben dieper in op de relatie tussen bezorgde ouders en opgroeiende kinderen. De hamvraag, die ook pontificaal op de achterflap staat, is “Hoe ver ga je om je kind te beschermen?” Heel ver, zullen jonge en oude ouders nu denken, het geluk en de veiligheid van onze kinderen gaan ons na aan het hart. De verschillende verhaallijnen in het boek zijn dan ook heel herkenbaar. Het centrale verhaal gaat over Tia en Mike Baye. Tia is advocate, Mike is een erg goede transplantatiechirurg. Ze hebben twee kinderen, Adam van bijna zestien en Jill van tien. De beste vriend van Adam, Spencer Hill, pleegde zelfmoord. Sindsdien trok Adam zich helemaal terug in zijn eigen wereldje en communiceert hij nog nauwelijks met zijn ouders. Tia en Mike maken zich ernstige zorgen. Met de zelfmoord van Spencer voor ogen besluiten ze dat veiligheid primeert op privacy, en daarom installeren ze spyware op de computer van hun zoon. Zo komen hen nogal verontrustende mailtjes onder ogen, en als Adam dan ook nog eens verdwijnt, zetten ze alles op alles om hem te vinden.
Gelukkig kan de kleine Jill naar haar vriendinnetje Yasmin. Sinds een leerkracht een ongelukkige uitspraak deed, wordt Yasmin gepest op school. Het gaf haar zelfvertrouwen een flinke deuk, ook al bood de leerkracht, die zichzelf wel voor het hoofd kan slaan om zijn domme uitlating, zijn excuses aan.
De moeder van Spencer Hill kan het moeilijk aanvaarden dat haar zoon zelfmoord pleegde. Ze ziet op het internet een foto van zijn laatste uren, en herkent Adam Baye. Weet hij misschien meer van de dood van haar zoon?
En die moordenaar die het voorzien heeft op jonge vrouwen. Wat heeft hij met dit alles te maken?

Coben hanteert een heldere taal. Zijn personages zijn niet erg diepgaand uitgewerkt, maar dat vroeg dit verhaal niet. Het is leuk dat Paul Copeland uit Geleende tijd nog eens langzij kwam, en het politieteam waar Paul mee werkt is grappig uitgewerkt. Voor zijn verschillende verhaallijnen wisselt hij per hoofdstuk van perspectief. Dit is nergens verwarrend of moeilijk te volgen. Tussendoor heeft Coben nog enkele aardige verrassingen in petto en er worden ethische vragen opgeworpen rond vertrouwen in en zelfredzaamheid van kinderen. Op het einde worden alle eindjes netjes aan elkaar geknoopt en daarmee is Houvast een erg toegankelijk, prima boek.

Verloren (2009) - Harlan Coben ****

Heerlijk compleet boek

Harlan Coben is een begrip onder thrillerlezers. Hij is de man van de razend spannende boeken vol sympathieke personages, goedbekkende dialogen, strategisch geplaatste cliffhangers en niet te voorspellen plotwendingen. Hij is de man die betekenis gaf aan het begrip ‘pageturner’ en zowel schrijver van opzichzelfstaande boeken, als de geestelijke vader van Myron Bolitar. Verloren is opnieuw een boek met deze ex-prof-basketballspeler en sportmakelaar, het negende in de serie en het vijfde dat in het Nederlands vertaald werd.

In Verloren wordt Myron gebeld door zijn vroegere vriendin Terese: of hij alsjeblieft per direct naar Parijs zou willen komen. Hoewel Myron in geen jaren nog iets van Terese hoorde, vertrekt hij bijna meteen. In Parijs vraagt Terese of hij haar ex-man wil opsporen. Haar ex-man is als toponderzoeksjournalist iets groots op het spoor en hij vertelde dat zijn nieuws haar hele leven zou veranderen. Jammer genoeg daagde hij niet op voor de afspraak. Terese vreest het ergste, vandaar haar verzoek aan Myron. Voor Myron is een dame in nood onweerstaanbaar, maar dat hij tijdens zijn speurwerk te maken zou krijgen met Franse, Engelse en Amerikaanse inlichtingendiensten, met de Mossad en met terroristen, dat had hij niet gedacht. De ex van Therese ontdekte waarlijk iets groots. In een werveling van actie, zonder een enkel inzakkend stuk, brengt Coben de lezer naar de apotheose. De plot onthutst. Met de gebeurtenissen van 11 september nog haarfijn op het netvlies, weten we dat deze fictie realiteit zou kunnen zijn. Dat is meteen het opmerkelijkste aan dit boek, het verenigt zoet met zuur, fantasie met realiteit, grap met ernst, ongedwongen leesplezier met enkele scherpe morele kwesties.

Het is derhalve een heerlijk en compleet boek. Het duo Myron en Windsor Horne Lockwood III, Win voor de intimi, is te mooi om waar te kunnen zijn. Myron en Win kennen elkaar van de universiteit en zijn sindsdien onafscheidelijk. Win is ontzettend intelligent, hij weet alles van wapens en gevechtstechnieken, hij is razend snel en onmetelijk rijk. Dat laatste creëert kansen die voor een ‘doorsnee’ held niet weggelegd zijn. Dagelijkse realiteit is dan weer de familie van Myron. Zijn ouders zijn niet meer piepjong, sommige ouderdomskwaaltjes en de bezorgdheid hierover beginnen de kop op te steken.
Het ongedwongen leesplezier vind je in de grappige, soms over the top scenes en de prachtige dialogen. De morele kwesties laten je stil staan bij vragen of één mensenleven mag geofferd worden om er duizend te redden of dat de zoektocht naar cruciale informatie grenzen moet kennen.
Zonder belerend vingertje maar met een meeslepend verhaal brengt Coben deze en nog andere kwesties onder de aandacht. Dat maakt Verloren niet alleen tot een schitterende thriller, maar ook tot een boek waarvan de thematiek nog lang nazindert.