naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z  
De eeuwige jacht (2009) Fred Vargas ****

Eersteklas genieten

Het werk van de Française Fred Vargas is uniek. Of ze nu een scenario schrijft voor een stripverhaal (De vier stromen, getekend door Baudoin), de drie evangelisten opvoert of terugkeert naar haar atypische commissaris Adamsberg, ze blijft haar eigen stijl trouw. Haar verhalen bevatten steevast een portie absurditeit, humor en dromerigheid, met toch altijd die zeer logische verklaring achteraf. Je moet ongetwijfeld openstaan voor Vargas, maar als je dat doet, dan is het eersteklas genieten. Heerlijke boeken schrijft ze, waar gelukkig een almaar groeiende schare fans, ook in Nederland en Vlaanderen, smachtend op zit te wachten.

In De eeuwige jacht treedt commissaris Jean-Baptiste Adamsberg voor de vijfde keer aan. Zijn scherpe verstand bracht hem tot de hoogste gelederen van de Parijse politie, maar zijn roots liggen in de Pyreneeën. Adamsberg is schijnbaar een chaoot, niet alleen in het politiewerk, maar ook privé. In alle voorgaande verhalen rond Adamsberg heeft hij Camille, de vrouw van zijn leven, al een keer of vijf voor zich gewonnen, maar ook terug verloren. In dit boek lijkt Camille haar conclusies te trekken. Ze zorgt weliswaar voor Thomas, Adamsbergs zoontje, maar verder wil ze alleen nog maar “vrienden zijn”. Adamsberg heeft geen idee hoe hij haar op andere gedachten kan brengen. Voorlopig moet hij tevreden zijn met zijn rol als occasionele babysit. Het moet gezegd: hij gaat fantastisch met zijn zoontje om en vertelt hem zeer stichtende verhaaltjes over concurrerende steenbokken en een oude, wijze geit. Nu is de stap van de verhaaltjes naar de werkelijkheid voor Adamsberg niet zo groot. Zijn werk confronteert hem met een paar afgeschoten, Normandische bokken die beroofd zijn van hun hart. Dat is behoorlijk luguber, maar de dood van twee potige mannen uit de Parijse onderwereld houdt hem nog meer bezig.  Adamsberg is vooral geïntrigeerd door het zand onder hun nagels. Adamsbergs oude vriendin en pathologe Ariane Lagarde vindt vreemde sporen op de lichamen. In het onderzoek dat volgt stuit het team van Adamsberg op een oud boek met een recept voor het eeuwige leven. Het lijkt erop dat een schimmige figuur ingrediënten bij elkaar aan het zoeken is. Alsof dat allemaal al niet genoeg is, heeft Adamsberg ook nog een oude ruzie uit te vechten. Er is een nieuwe in zijn team, een streekgenoot. Brigadier Veyrenc is niet zonder goede reden uit de Pyreneeën gekomen. Gelukkig is er de trouwe Danglard, en o wee degene die ook maar een haar van Adamsberg krenkt.

Deze Vargas bevat het weer allemaal: eigenaardige personages, een plot om vingers bij af te likken, absurde maar toch geloofwaardige elementen, snelle dialogen en een prachtige taal. Als kers op de taart laaien de emoties in dit boek hoog op, wat redelijk nieuw is voor de anders zo flegmatieke Adamsberg. Waar moet dat heen, waar moet dat heen? Misschien licht het volgende boek, Un lieu incertain, een tipje van de sluier op. De Vargasfan heeft weer iets om naar uit te kijken!