naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z  
Het woud (2005) Eugenio Fuentes ***

Sfeervol

Het Spaanse dorpje Breda grenst aan een onmetelijk woud, El Paternóster. Het is al jaren de twistappel tussen de Spaanse staat en doòa Victoria. De laatste wil uit naam van haar familie haar eigendomsrecht laten gelden. In dat betwiste woud wordt Gloria vermoord, een aantrekkelijke, jonge kunstenares.
Gloria’s vriend vraagt privé-detective Ricardo Cupido om haar dood op te helderen. Hij heeft weinig vertrouwen in de guardia civil. Cupido heeft inderdaad een streepje voor op de politie: hij kent het dorp en zijn bewoners door en door en bovendien lijkt zijn vriend Alkalino een spons voor roddels. De hardnekkigste roddel wijst naar doòa Victoria en haar briljante pleegzoon als moordenaars van Gloria. Zij kunnen de angst die een moord in een donker bos oproept, goed gebruiken om het toerisme in “hun” woud in te dijken.
Cupido beperkt zich niet tot Victoria, maar neemt de hele vriendenkring rond Gloria onder de loep. Gloria scheen een vrouw te zijn die dubieuze gevoelens kon oproepen, zowel opperste liefde als intense haat. Een beetje van haar aandacht maakte iemands leven tot een hemel, even snel waande de betrokkene zich weer in de hel.
Fuentes ontrolt met veel oog voor detail het verhaal. Het Spaanse platteland komt tot leven in een sfeervol geheel waarin het dreigende bos even goed uit de verf komt als het oude huis waarin doòa Victoria haar familieverleden koestert. Ook de dorpsbewoners en hun gebruiken krijgen hun plaats. Dit alles maakt het boek de moeite van het lezen waard.

Cupido ontpopt zich als een sympathieke speurder die rustig alle draadjes ontwart. Jammer genoeg weiden intussen zijn gedachten immens uit. Het haalt de toch al eerder beperkte vaart uit het boek en het leidt nergens naar. Ook Fuentes wil al eens van het rechte spoor afwijken. Zo kijkt op een bepaald moment een zwarte rat naar de moord. Op zich origineel, maar als dat perspectief slechts één keer gebruikt wordt, dan lijkt het niet alleen grotesk, maar is het ook net of Fuentes geen afscheid kon nemen van zijn sublieme vondst die verder als een tang op een varken in het boek past. Te weinig darlings gekilld, denk ik dan. Maar toch: alle pro’s en contra’s op een hoop gegooid, overwinnen de pro’s.