naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z  
Bal Masqué (2007) Elia Barceló ***
Indringende roman over liefde, vriendschap, wantrouwen en verraad

Mysteries uit het verleden doen het goed in boekenland. Het verleidt sommige uitgeverijen tot achterflapteksten zoals die op Bal Masqué: “Maar al na korte tijd blijkt dat zijn onderzoek een levensgevaarlijke onderneming is. Want welk duister geheim ligt er verborgen in Raúls literaire werk?”. Voor wie de levensgevaarlijke, mysterieuze ondernemingen een beetje beu is, is dit goed nieuws: de spanning in Bal Masqué ligt niet zozeer in huiveringwekkende actie, als wel in het ontrafelen van bloedstollende verhoudingen tussen personages.

Het verhaal gaat over de Duitse literatuurwetenschapper Ari Lenormand. Hij is dermate begeesterd door het literaire werk van de Argentijn Raúl de la Torre dat hij een biografie aan hem wil wijden. Daarvoor trekt hij naar Parijs, de stad waar de la Torre het grootste deel van zijn leven woonde en werkte. In die stad ontmoet hij André en Amelia, respectievelijk ex-uitgever en ex-vrouw van Raúl. Ze bleven tot aan zijn zelfmoord zijn loyaalste vrienden, ondanks het feit dat Raúl hen beiden teleurstelde.

Via verschillende standpunten, ook dat van de alwetende verteller, en met diverse flash-backs ontplooit de Spaanse Elia Barceló haar verhaal. Raúl de la Torre komt naar voren als een verschrikkelijk geliefd en verschrikkelijk verwend groot kind. Hij verwachtte van zijn naasten offers en vreemd genoeg brachten ze hem die ook, meestal. Reden voor die bijna apathische aanbidding was Raúls charisma, zijn vakmanschap en zijn gave om lief te hebben. Zelfs zijn plotse breuk met Amelia, zijn kortstondig huwelijk met kenau Amanda en zijn passionele relatie met de piepjonge Hervé slaan geen wig in de vriendschap. Zelfs nu, jaren na de zelfmoord van Raúl, hebben André en Amelia het er nog moeilijk mee om hem te zien zoals hij werkelijk was. Die verafgoding van Raúl blijft als een schim over nieuwe relaties hangen, wat zowel Ari, die verliefd wordt op Amelia als Yves, de vriend van André, ervaren.

Met de Sacré-Coeur, begraafplaats Père-Lachaise en de Eifeltoren als achtergrond schetst Barceló een indringend verhaal over liefde, vriendschap, wantrouwen en verraad. Het is meeslepend, onthutsend en zo geloofwaardig dat je soms tegen jezelf moet zeggen dat de la Torre ‘maar’ een romanpersonage is. Door de alwetende verteller en de geheimste zielenroerselen die de personages wel met de lezer maar niet met elkaar delen, zit je in een bevoorrechte positie: jij begrijpt als enige sommige reacties. Dat is een leuke gewaarwording, en al helemaal bij dit mooie boek.

Tangohart (2008) - Elia Barceló ****
Wanhoop en passie

Tam tam tam tam, ta ta ta rara… wie kent niet de opzwepende muziek van de tango? Er zijn weinig dansen die zo tot de verbeelding spreken. Tango is meer dan een dans, het is een harmonieus spel van sensueel bewegende lichamen die zich in vol vertrouwen aan elkaar overgeven. Tango is verleidingskunst. Tango is passie.
Die passie is ook voelbaar in Tangohart van de Spaanse Elia Barceló. Deze professor Spaanse literatuur en creative writing creëert in amper honderd vijftig pagina’s een universum waarin de tango centraal staat, dat zich uitstrekt over twee werelddelen en dat mensen uit verschillende tijden met elkaar verbindt. Tangohart is adembenemend, een literaire werveling als een opzwepende tango met een grandioze finale.

Het boek begint in een grijs, druilerig bergstadje, omringd door dreigende bossen. Een man op doorreis zoekt vertier in een kleurloos parochiezaaltje waar CD’s met tangomuziek gedraaid worden. Hij is niet uit op een onenightstand of zelfs maar iemand om mee te praten, hij wil gewoon dansen. En dan ontmoet hij haar, een vrouw wiens lichaam zich tijdens de dans perfect naar het zijne plooit. Hij beleeft de avond van zijn leven, maar op het einde houdt hij enkel een smoezelig papiertje over. Daarop staat een adres in wijk La Boca, in Buenos Aires.
Daarna springt het verhaal naar 1920… Een Spaans meisje probeert samen met haar vader een nieuw leven op te bouwen in Argentinië. Morgen gaat ze trouwen en zonder morren legt ze zich neer bij een leven in de schaduw van haar gezin. Diep in haar knaagt de onrust en de passie: dansen, dat is wat ze wil. De dag voor haar trouw vangt ze een glimp op van een jongeman, een journalist die zijn avonden vult met tangodansen. Hij brengt haar danig in de war, en zij hem ook… Ah, hoe vreselijk om je grote liefde tegen te komen, om dan een dag later te moeten meemaken dat ze trouwt met een ander, hoe tergend om je hartstocht te moeten onderdrukken en om verder te moeten met je wanhoop.
Wanhoop is iets van alle tijden. Een violiste bij een orkest reist van concertzaal naar concertzaal. Ze mijdt contact met haar collega-muzikanten. Ze trekt erop uit in haar eentje en zoekt dansgelegenheden op. Ze wil vastgehouden worden door een aantrekkelijke man en dansen, tangodansen. Op een avond ontmoet ze hem…

Deze en nog andere personages worden door Elia Barceló goed uitgewerkt in diverse verhaallijnen. Ze vestigt schijnbaar terloops aandacht op details, die cruciaal blijken in het latere verloop van het verhaal. Alles in dit boek klopt en stilaan ontvouwt zich een prachtige liefdesgeschiedenis met meerdere dimensies. Tangohart heeft alles in zich voor een zeer bijzondere leeservaring.

Elia Barcelo