Een hele grote aanwinst

David Lawrence debuteerde drie jaar geleden als thrillerschrijver met 'Vier doden in een kring'.
Een erg overtuigende Detective Sergeant Stella Mooney speelt de hoofdrol. Ze is een sterke jonge vrouw die haar kansarme origine ontgroeide en als DS imponeert. Dat ze af en toe een psychiater bezoekt houdt ze zowel voor haar vriend als voor haar collega’s geheim. Ze kwam als eerste uit bij de moord op twee kinderen en die ervaring komt elke nacht terug.
In 'Vier doden in een kring' wordt ze bij een bizarre zaak geroepen. Vier mensen lijken collectief zelfmoord gepleegd te hebben, maar één iemand, een jongere man, past niet in het rijtje. Deze kerel was een vrij onbetekenend boefje, die dealde in ‘moorderabilia’ en wat bijverdiende bij de Tanners, een belangrijke misdaadfamilie in Londen.
Vertrekkend vanuit de moord vertelt Lawrence een overtuigend verhaal waarin agenten, verklikkers, drugdealers, pooiers, hooligans én journalisten verbeten hun territorium afbakenen. Slachtoffers van vrouwenhandel die dachten in het Westen het land van melk en honing te vinden komen indringend in beeld. Een huurmoordenaar wacht op zijn opdracht en doodt de tijd met pizza’s en hoeren en tegen muren oplopen. Je merkt aan alles dat Lawrence eigenlijk een scenarioschrijver is. Hij tovert situaties op je netvlies die elkaar in up-tempo afwisselen. Nergens zakt het verhaal in, integendeel, het wordt steeds spannender. Al die spanning komt samen in een zinderende apotheose, waarbij niet zeker is dat de personages met wie je inmiddels flink meeleeft het wel halen.

Kortom, dit boek heeft het allemaal: sfeer, spanning, vaart, sterke karakters, ‘n snuifje romantiek, scherpe humor en een deugdelijk plot. Het geeft een deprimerende weergave van de werkelijkheid, maar met mensen zoals Stella Mooney is er nog hoop. Inmiddels verschenen al drie delen met haar in de hoofdrol. Als liefhebber van series waarin realistische hoofdpersonages optreden in een sterk verhaal, juich ik dit toe. Vier doden in een kring staat voor mij op hetzelfde niveau als een goede Rankin en de beschrijving van de Londense achterbuurten deed me denken aan de stijl van Pelecanos. David Lawrence is een hele grote aanwinst voor het genre. Hou hem in de gaten!

Duister Londen (2008) - David Lawrence ***

Middelmatig

Drie jaar geleden liet de tot dan toe eerder onbekende scenarioschrijver David Lawrence de thrillerwereld verstomd staan door zijn debuut Vier doden in een kring. Dat boek stond bol van de actie, had personages met een boeiende achtergrond, was niet gespeend van de nodige humor, sprankelde kortom van begin tot eind. De reeks rond rechercheur Stella Mooney kent intussen meerdere delen, Duister Londen is het vierde.

In Duister Londen ruilde Stella Mooney haar brave, betrouwbare vriend in voor de onstuimige en spannende John Delaney. Hiermee komt een einde aan het getob over haar liefdesleven, maar nu duiken er andere problemen op: Stella’s moeder komt terug in Londen wonen. Stella heeft haar kansarm verleden nog steeds niet verwerkt, al is ze geen vaste klant meer bij de psychiater die ze in Lawrence’ debuut vaak bezocht. Die psychiater, Anne, werd Stella’s vriendin. Die vriendschap is in Duister Londen erg nuttig, want Anne treedt als een gratis consultant op in de zaak van de seriemoorden die Londen treft. De slachtoffers hebben op het eerste gezicht weinig gemeen, alleen is op alle lichamen een boodschap geschreven, zoiets als “vieze meid” of “vuile lafbek”. Als lezer weet je sneller wie de moorden pleegt dan het team van Stella Mooney. Samen met het team ontdek je via een redelijk heldere verhaallijn waarom de dader de moorden pleegt. In de plot verwerkte Lawrence een paar mooie en intieme scènes.

Als scenarioschrijver weet Lawrence zijn lezers te boeien met elkaar snel opvolgende acties die hij ongedwongen maar tegelijk heel beeldend op papier zet. “Duister Londen” gaat voor je leven terwijl je het leest, maar helaas haalt het bijlange niet het niveau van Vier doden in een kring. Het mist de sprankeling. De dialogen verrassen niet, de grapjes zijn belegen, het gekift tussen Stella en haar tijdelijke overste Collier is voorspelbaar. Duister Londen is een goed boek, maar steekt niet boven de middelmaat uit. Lawrence kan veel beter. Dat bewees hij met Vier doden in een kring.