Adam is een autistisch jongetje. Zijn moeder Cara houdt zich intensief bezig met zijn ontwikkeling om hem een zo normaal mogelijk leven te laten leiden. Op een dag verdwijnt Adam van school, samen met zijn vriendinnetje Amelia. Ze worden teruggevonden in het bos, Amelia dood en Adam naast haar, wakend. Deze tragische gebeurtenis zorgt ervoor dat Adam weer helemaal in zijn schulp kruipt, tot wanhoop van Cara, maar ook van de politie. De onderzoekers krijgen geen zinnig woord uit hem. Ze schrijven Adam dan ook snel af als getuige.
Cara geeft niet op. Ze probeert, met de hulp van de iets oudere Morgan, door te dringen tot Adam om hem te laten vertellen wat hij zag. Bij die poging komen zowel Cara’s verleden als het heden op Adams school tot leven. Een constante in beide periodes is de zorg van ouders voor de toekomst van hun kind. En hoe moeilijk het is je neer te leggen bij ‘anderszijn’ in alle mogelijke vormen.

McGovern heeft een meeslepende manier van vertellen. Je blijft lezen, al ben je er snel achter dat Oogcontact geen nagelbijtend spannend boek is. De leefwereld van Adam, net zoals de moeilijke schooltijd van enkele nevenfiguren, is op een soms grappige, soms aangrijpende maar altijd levensechte manier neergezet. Daar heeft McGoverns ervaringsdeskundigheid vast mee te maken. Ze is moeder van drie kinderen, waaronder een autistisch zoontje.