Mijn collega Ine sla ik onverantwoord
hoog aan, maar toen ze half november haar enthousiaste bespreking
van Zonnestorm betitelde met 'een overtuigend debuut uit een ijskoud
Zweden', twijfelde ik of ik het boek wel wilde lezen.
Ten eerste: een debuut. Okee,
alle gevierde schrijvers zijn ooit met een debuut begonnen en op
gevestigde waarden kan sleet komen, maar toch. In een debuut schuilt
het eendagsrisico.
Ten tweede: een ijskoud Zweden. Zeker als het koud is, heb ik de
pest aan kou, en om dan nog over kou te gaan lezen...
Maar ja, het was wel Ine,
mijn bejubelde Ine, die zo uitermate positief was. Daarom bedacht
ik een compromis: ik zou het wel of niet in mijn bezit krijgen van
'Zonnestorm' volledig laten afhangen van het lot.
Ik zette het boek als één van de vele op mijn kerstverlanglijstje.
Als iemand het zou geven, zou ik het opsparen als verfrissing voor
een bloedhete zomerdag.
Wat kan ik vandaag anders zeggen dan dat het lot mij gunstig gezind
was! Ik kreeg het boek en de winter is totnogtoe opmerkelijk zacht
en zonnig… waardoor ik niet wachtte tot het kwik boven de
28 steeg maar vorige week al begon te lezen.
Gisteren sloeg ik het boek met een diepe zucht toe, en vandaag betrap
ik mezelf erop dat ik quasi constant aan Larssons personages zit
te denken.
Mijn collega-recensenten schreven al uitgebreid waarover het boek
gaat, maar… er staat ook een heleboel niet in. Of toch niet
expliciet. Het lijkt wel of hier en daar ragfijne draadjes in het
boek zitten, klaar om opgepikt te worden en in je gedachten te gaan
zweven waar je dan zelf een mening vormt.
Ik wil hier graag een deeltje van mijn ‘stream of consciousness’
op papier zetten: de ongenaakbare advocaat Mäns is misschien
wel tot over zijn oren verliefd op de koele Rebekka - zou ze hem
net zo meedogenloos op zijn nummer zetten als ze deed met dat kliekje
zelfvoldane gelovigen - eigenlijk heeft Rebekka geluk gehad dat
ze uit het verstikkende Kiruna ontsnapte - je kan de oorzaak moeilijk
'geluk' noemen - die Anna-Maria Mella, het zwangere Laps dwergvrouwtje
met het paardengezicht, wat heeft die een messcherp menselijk inzicht
– jammer dat ze in de volgende boeken waarschijnlijk niet
meer meespeelt - …
Kortom: dit debuut is groots! Als Larsson dit niveau behoudt, dan
staat ons, fervente thrillerlezers, nog heel wat moois te wachten. |
|