Dennis Lehane - Gone baby gone **** (1998)

Wat een verteller!

Gone baby gone is het vierde boek van Lehane in de Kenzie-Gennaro-reeks, na A Drink Before the War (1994),  Darkness, Take My Hand (1996) en Sacred (1997).
Deze verschenen in Nederland met als titels respectievelijk Slapende honden in 2002, Duister als de nacht in 2003 en Verloren dochter in 2005.
Gone, Baby, Gone verscheen in Nederland in 1998, en verscheen opnieuw in Nederland in 2000, maar nu getiteld Over mijn lijk.
Ook Tenger en blond(Prayers for rain, 1999) en Vuile handen (Mystic River, 2001) behoren tot deze reeks.
In 2010 verschijnt, wederom in de Kenzie-Gennaro-reeks Het verleden spreekt (Moonlight mile). In dit verhaal keert Lehane terug naar Gone Bay Gone.

De privédetectives Patrick Kenzie en Angela Gennaro runnen niet alleen samen een detectivebureau in Boston (VS), maar zijn sinds enige tijd ook een (echt)paar.
Kenzie, net als Lehane van Ierse komaf, is net als Lehane opgegroeid in Dorchester, een buitenwijk van Boston, Massachusetts.
Op de achterflaptekst lezen we:
“Dorchester is een ruige buurt in Boston waar de doorsnee burger maar beter weg kan blijven. Op een warme zomeravond ziet een lusteloze moeder zichzelf op de televisie vertellen dat haar kind verdwenen is. Haar vierjarige dochtertje Amanda is enkele uren eerder uit haar bedje ontvoerd. Privédetectives Patrick Kenzie en Angela Gennaro kunnen de smeekbeden van de tante van het vermiste meisje niet weerstaan. Ondanks hardnekkig politiewerk, de meedogenloze media en enorme publieke belangstelling, stuit het onderzoek herhaaldelijk op een muur. Dan verdwijnt er een tweede kind...”

De eerste zin van het boek luidt: “In Amerika worden per dag drieëntwintighonderd kinderen als vermist opgegeven.”
Deze zin las ik drie keer om te snappen wat daar nu eigenlijk staat. 2300 is een verbijsterend aantal. 2300. PER DAG.
Deze verbijstering  heeft me niet meer losgelaten. Al eerder is me dit in een boek van Lehane overkomen. Bijvoorbeeld in zijn meesterwerk De infiltrant (The given day, 2008). En net als dat boek heb ik Gone baby gone in één keer uitgelezen. Wat een verteller is die Lehane! Wat een spanning. Tot op het allerlaatst. De ontknoping is een klap.

Enige kritische kanttekening die ik bij dit boek kan maken, is dat de personages die Lehane in het misdadige milieu van Boston opvoert, bijna ongeloofwaardig zijn. Ze zijn té grotesk. Of ben ik te naïef?

Gone baby gone werd in 2007 op prachtige  wijze verfilmd onder regie van Ben Affleck, een stadgenoot van Lehane. Casey Affleck, zijn jongere broer spelt de rol van Patrick Kenzie.