WeblogMail Gastenboek

 

Thrillerjaar 2010

Door: Martin Jansen in de Wal


2010

Een van de grote charmes van ons forum vind ik dat veel leden bij hun keuze van boeken helemaal hun eigen koers varen, zonder zich iets aan te trekken van wat er net is verschenen of welke auteurs er in de spotlights staan.
Daardoor kom je soms in aanraking met boeken die je anders misschien ontgaan zouden zijn, of die je pas na een poosje zou opmerken.
In mijn top tien van 2010 staan er een paar, dus dank aan degenen die ze hebben gespot en hebben besproken.

Mijn onbetwiste nummer één van 2010 is De gekwelde man van Henning Mankell. Een boek waarin het verhaal op de tweede plaats kwam, want ik moest afscheid nemen van een van de meest ‘levende’ romanpersonages van de laatste decennia, Kurt Wallander, en eigenlijk wilde ik dat helemaal niet. Maar ja, aan alles komt een eind, zo ook aan deze serie, en als lezer bleef ik achter met het weemoedige gevoel alsof ik een goede vriend was kwijtgeraakt. Het enige wat rest, is de hele reeks opnieuw lezen, wat ik te zijner tijd zeker ga doen.

Als lezer stond 2010 voor mij vooral in het teken van James Ellroy, van wie ik de trilogie American Underground las. Er is op het forum al veel gezegd over Ellroy en zijn bezeten schrijfstijl, over zijn korte zinnetjes die in een eindeloos salvo van mitrailleurkogels op de lezer worden afgevuurd. Amerikaans riool, mijn nummer twee van 2010, werkte langzaam toe naar de moord op JFK, en in Zes ruggen, mijn nummer zes, legden zowel broer Bobby als Martin Luther King het loodje, terwijl de oorlog in Vietnam ook uitgebreid wordt behandeld. Ik kan er maar één woord voor bedenken: topklasse.
Je hebt van die auteurs die alsmaar beter worden. Dat vind ik van James Lee Burke met Regengoden, mijn nummer drie. Prachtige natuurbeschrijvingen en veel aandacht voor de personages: een stoet van goedbedoelende losers en kwaadwillende rotzakken, maar allemaal mensen met een hart, hoe beschadigd het soms ook is. JLB is een begaafd stylist en er zijn maar weinig misdaadauteurs die dreiging en gevaar zo mooi kunnen neerzetten als hij. Ik verheug me nu al op zijn volgende boek.
Van niks op vier: Ferdinand von Schirach met Misdaden. Deze simpele titel dekt de lading van de inhoud, want daarin wordt ons op bijna analytische manier duidelijk gemaakt hoe doodgewone mensen tot een misdaad kunnen komen. In sobere taal, zakelijk en zonder franje, maar toch ook met gevoel. Guido, je had helemaal gelijk: een juweeltje.


Op de vijfde plaats een roman: Het leven van Pi van Yann Martel, over een jonge schipbreukeling die zijn reddingsboot moet delen met een tijger van tweehonderd kilo. Bizar maar geloofwaardig, en knap gruwelijk af en toe. Een boek dat indruk maakt en ‘blijft hangen’.
Zes: Zes ruggen van James Ellroy: zie twee.
Op zeven, terug van weg geweest: Peter Robinson! Ik had deze auteur een paar jaar laten liggen; mijn eigen fout, want ik had te veel van zijn boeken achter elkaar gelezen, waardoor ze erg veel op elkaar gingen lijken. Onterecht, want Robinson is weer helemaal terug met Lijdensweg, sfeervol, intrigerend en mooi gecomponeerd.
Op de achtste plaats: De waarschuwer van Karin Fossum, een auteur met groot, warm hart en - gelukkig voor ons - een morbide trekje. Fossum heeft even veel aandacht voor de slachtoffers als voor de daders en haar speurders. In sommige van haar boeken kunnen ze bijna van plaats wisselen. Opnieuw vakwerk; ik blijf haar volgen.
Mijn nummer negen was een twijfelgeval; niet de auteur - Scott Turow - maar welke titel zou ik kiezen: het dit jaar verschenen Onschuldig, of de voorloper, De aanklager, uit 1987? Allebei uitstekende boeken, maar De aanklager, de bijna volmaakte rechtbankthriller, heeft toch gewonnen.
En tot slot nummer tien, ook een roman, gelezen voor de 10x10: Suezkade van Jan Siebelink. Niet eens écht een goed boek, maar omdat het zich afspeelt in omgeving waar ik al ruim 25 jaar woon, sprak het me meer aan dan het eigenlijk verdiende, omdat ik de personages bijna letterlijk door straten en over de lanen en kades kon zien lopen.

Misschien niet de tien beste boeken van 2010, daar kan en wil ik niet over oordelen, maar wel de boeken die me veel plezier hebben bezorgd.
Rest me nog iedereen een gezond, gelukkig en verdraagzaam 2011 toe te wensen.